Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα και σε φροντιστήρια τα νέα σχολικά βιβλία

Ανέθεσαν λέει σε φροντιστήρια τα νέα σχολικά βιβλία… Μάλιστα! Έτσι αντιλαμβάνεται το υπουργείο Παιδείας  τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης.  Εδώ και εικοσιένα (21) χρόνια, από το 2003 δηλαδή και μετά, τα σχολεία λειτουργούσαν με τα ίδια βιβλία(!). Ο κόσμος εξελίσσονταν, η τεχνολογία κάλπαζε κι εμείς διδάσκαμε με τα ίδια βιβλία. Αν μάλιστα ξέφευγες και πρόσθετες ή πολύ περισσότερο αντικαθιστούσες κάτι, ήσουν εκτός ύλης και θεωρητικά μπορούσες να βρεις και τον μπελά σου.

Σαν ήρθε λοιπόν το… πλήρωμα του χρόνου, τα ξεφτέρια της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης, ναι, ναι αυτοί οι … άριστοι, αποφάσισαν να αναθέσουν σε μεγάλους φροντιστηριακούς ομίλους καθώς και σε ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, τη μερίδα του λέοντος της συγγραφής των 166 καινούργιων βιβλίων. Θα υπάρχουν φυσικά και για ξεκάρφωμα και κάποιοι εκπαιδευτικοί(;) από το Δημόσιο και μεμονωμένοι συγγραφείς. Λέγεται μάλιστα πως από τα 166 νέα βιβλία, περίπου τα 72, θα τα αναλάβει ένας φροντιστηριακός όμιλος. Όλο το πακετάκι θα κοστίσει τουλάχιστον 30 εκατομμύρια ευρώ.

Να τονίσουμε πως το υπουργείο Παιδείας δεν συμπεριέλαβε στην περιβόητη «Πρόσκληση ενδιαφέροντος», τους καθ’ ύλην αρμόδιους επιστημονικούς φορείς, που το 2003, θεωρήθηκε υποχρεωτική η συμμετοχή τους. Τι τους θέλει άλλωστε, να μπλέκονται στα πόδια της! Αφού ξεκαθαρίζει πως αρκεί «η συνάφεια με το γνωστικό αντικείμενο» και «η εκπαιδευτική ή επαγγελματική εμπειρία». Είτε είναι φυσικά πρόσωπα, είτε νομικά, είτε «νομικές οντότητες», είτε «κοινοπραξίες». Καμία άλλη απαίτηση ή εξειδίκευση κριτηρίων για τα βιβλία, τα οποία θα κληθούν να μελετήσουν οι μαθητές και οι μαθήτριες.

Ποιος θα το πίστευε πως εν έτει 2024 η ιδιωτική – φροντιστηριακή εκπαίδευση, ναι αυτή που με τις αλλεπάλληλες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, δηλωνόταν – στα λόγια – πως θα περιοριστεί ή και θα καταργηθεί, ποιος θα το πίστευε, πως θα αναλάμβανε την μόρφωση των μαθητών της χώρας!

Είναι γνωστό τοις πάσι πως το εκπαιδευτικό μας σύστημα νοσεί, πως είναι μονόπατα προσανατολισμένο στο να εκπαιδεύει και όχι να παιδεύει. Στοχεύει στη συστηματική διδασκαλία «στεγνών» γνώσεων, που δεν έλκουν επ΄ ουδενί, που κάνουν τη μάθηση μισητή,  και προσφέρει, όταν και εφόσον…, στον μαθητή/τρια ψυχρές δεξιότητες που απαιτούνται, προκειμένου να μπει αργότερα στην περιβόητη και λαίμαργη και ανθρωποφάγα αγορά.

Στο σχολείο του σήμερα, οι γενικότερες γνώσεις, οι επιθυμίες, τα όνειρα, οι κλίσεις, τα ταλέντα, η διαπαιδαγώγηση ελεύθερων ανθρώπων, αποτελούν πολυτέλεια και είναι και επικίνδυνα, γιατί αμφισβητούν και αποδυναμώνουν το σύστημα, ένα σύστημα που θέλει τους ανθρώπους να πουλιούνται και να αγοράζονται σαν εμπορεύματα, με πιστοποιημένες δεξιότητες, μετρήσιμα  προσόντα και σφραγίδες τίτλων κατάρτισης.

Στόχος δεν είναι απλώς η εργασιακή εξειδίκευση, αλλά η πίστη πως δεν μπορεί να γίνει τίποτα άλλο εκτός από την υποταγή στους νόμους της αγοράς. Γι΄ αυτό λοιπόν και τα σχολικά εγχειρίδια οφείλουν να έχουν τον ίδιο προσανατολισμό.

«Θα αλλάξουν όλα στη σχολική εκπαίδευση», έχει πει ο κ. Πιερρακάκης. Μάλιστα, το καταλάβαμε και δεν είχαμε και καμιά αμφιβολία.

«Πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και αρετής πανουργία και ου σοφία φαίνεται», έλεγε ο Πλάτωνας, κύριε υπουργέ, το ακούτε; Πανουργία!

Τζένη Σιούτη

Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός