Του σκοτωμένου παιδιού του ο τάφος

Του καταδρομέα γιού του, που σκοτώθηκε για μια “πατρίδα”, που έθαψε τον φάκελο της Κύπρου, για να μην γίνει συνειδητό πως η Μεγαλόνησος κατελήφθη κατά το μέγιστο μέρος, επί των ημερών, όχι της προδοτικής χούντας, αλλά του Κ. Καραμανλή και του Γ. Μαύρου! “Η Κύπρος κείται μακράν” ψέλλισε ο “εθνάρχης” περιδεής, για τον οποίο ειπώθηκε το κορυφαίο: “Ο Καραγκιόζης μέραρχος”! (όταν πρότεινε, τρομάρα του, να ηγηθεί ο ίδιος μιας μεραρχίας για να διώξει τους Τούρκους).

Του παιδιού του, που σύσσωμη η πολιτική παρέα (περιλαμβάνω και την αριστερά, απλή ή σούπερ), ανέχτηκε τον θάνατό του, περιοριζόμενη σε κάτι άθλιες φιέστες στο παραμάγαζο της Προεδρίας της τάχα δημοκρατίας!

Του παιδιού του, που αντί ο θάνατος του να γίνει σύμβολο, κραυγή, σημαία, φάσγανο, χάθηκε από τη συλλογική μνήμη, μπροστά στον ωχαδερφισμό, το κονόμι, τις πολιτικές μπούρδες και τις Ιουλιάτικες νησιώτικες και άλλες χορευτικές παραθαλάσσιες καρικατούρες!

Του παιδιού του, που έλειωσε στον τάφο του περιμένοντας την δικαίωση του θανάτου του, ενώ οι άκαπνοι Γραικοί αξιωματικοί χαριεντίζονται με τους Οσμανλήδες συναδέλφους τους στις πολεμικές δεξιώσεις και τις τραπεζαρίες του ΝΑΤΟ!

Του παιδιού του, που το πέταξαν άσαρκο δεξιοί και αριστεροί. Μήπως θυμούνται να μας πουν , πόσον καιρό δεν μιλάνε για το θάψιμο του φακέλου της Κύπρου, που παραμένει θεόκλειστος μόνο στην Ελλάδα!

Του παιδιού του, που είχε την ατυχία να σκοτωθεί την εποχή των “ποιητών της ήττας “, που μυξοκλαίνε για την αποτυχία τους να φέρουν τον σοσιαλισμό, ή εκείνων που φωνασκούσαν αόριστα στο όνομα του” βασανισμένου λαού”, ή των άλλων, εκείνων των εγωπαθών της μεταπολίτευσης που γυροφερνουν με τα ρακοπότηρα.

Του παιδιού του, που την εποχή που ζούσαν οι πραγματικοί ποιητές, θα τον έκαναν τραγούδι, εκείνον μαζί και τον πατέρα του, για να γλυκαίνει η ψυχή του γέρου, μέχρι να πάει κοντά του!

Του παιδιού του, που είχε την ατυχία να πεθάνει όταν τον αιματοβαμμένο τόπο μας κατοικούσε ένας μεταλλαγμένος, απαθής, υποταγμένος λαός!

Υστερογράφημα:

Ο Τούρκος πρώην πρωθυπουργός Σουλειμάν Ντεμιρέλ είχε προφητικά πεί: ” Αφήστε το Κυπριακό. Σε πενήντα χρόνια θα λυθεί μόνο του”. Ήξερε με τι πολιτικούς μα και με τι σόι λαό είχε να κάνει.

Α, να μην το ξεχάσω: Τώρα είναι τα πενήντα χρόνια!

– Καλέ, πότε θα πάτε διακοπές;