Ο διάλογος στο Δημοτικό Συμβούλιο Ηλιούπολης, Στου κουφού την πόρτα…

Ο διάλογος! Μια λέξη πολυχρησιμοποιημένη και απολύτως κακοποιημένη. Έχουμε και λέμε: Διάλογος σε καθημερινή βάση.

Διάλογος για να λυθούν τα προβλήματα της παιδείας και της υγείας. Διάλογος για τα εργασιακά προβλήματα, για τα συνταξιοδοτικά, τα πολιτιστικά και -εν γένει- για τα εθνικά τοιαύτα.

Καταβυθίζεται για τα καλά η μνήμη. Με το διάλογο προσπαθούσαν να μας συνετίσουν και οι μανάδες μας, να μας διαπαιδαγωγήσουν, να μας ορμηνέψουν…

-Σ’ κρένω μωρέ ζαλουταραμένο. Μαζέψ’ στο σπίτι σ’, να διαβάσεις κάμποσο, ν’ ανοίξεις τα φωτερά  σ’, να  μη  μείν’ς γκτσούπ’   σ’  όλη σου  την  ζωή. 

Διάλογος κανονικός ήταν κι αυτός. Τι κι αν δεν μπορούσαμε να αντιλέξουμε… Τι να πούμε, αφού τα γράμματα ήταν μονόδρομος, «να σπουδάσουμε, να μη γυρίσουμε πίσω, γιατί θα μας φάει το φτυάρ’ στα Δασικά Εργα».

Ο καλόβουλος συζητητής θα συμφωνήσει πως διάλογος- κατά βιασμό-  γίνεται κάθε μέρα στα πρωινάδικα.    

-Μη με διακόπτετε σας παρακαλώ. Αφήστε με να ολοκληρώσω.

-Μα, για να ενημερωθούμε επακριβώς οφείλουμε, πριν ολοκληρώσουμε…

-Όχι, σας παρακαλώ. Δεν επιτρέπω καμία διακοπή, προ ολοκληρώσεως.

-Ναι, αλλά προκειμένου να ενημερώσουμε…

-Η ανατροφή και η ευγένειά μου δεν μού επιτρέπουν να διακόπτω… Αφήνω τον συνομιλητή μου να ολοκληρώσει.

…

Αυτά διαμείβονται κάθε πρωί στην τηλεόραση και στις λεγόμενες «ενημερωτικές εκπομπές». Και έτσι ολοκληρώνεται η «ενημέρωση» του πολίτη -με ή όχι διακοπή του διαλόγου- τον οποίο περιέχυσαν τα ζουμιά του βιασμού της σκέψης του από τον κανονιοβολισμό με βόμβες-όχι ναπάλμ ούτε ουρανίου, αλλά παραπληροφόρησης, σκοτώνοντας κάθε σπερματοζωάριο αλήθειας και έντιμης πολιτικής ενημέρωσης.

…

Να δείτε που τα ίδια έπαθα παρακολουθώντας τη συνεδρίαση του τελευταίου Δημοτικού Συμβουλίου Ηλιούπολης. Ερώτηση μακρυνάρι. Απάντηση τουρλουμπούκι. «Λες κι όλο λες και δεν μας λες τι λες μ’ αυτά που λες».  «Καμώθηκαν πως διαλέγονται».

Και ως εκ τούτου ο «αγοραίος» Δίας -προστάτης του διαλόγου- κατάντησε σκέτος υβριστής και χυδαιολόγος. Εκεί έγινε το «έλα να δεις». Αρχίζει να μιλάει ο ένας. Δεν είχε αρθρώσει ούτε δέκα λέξεις, «ώρμησε» (λεκτικά) ο άλλος και μονολογούσε…, ξαφνικά, επελαύνει και ο τρίτος αληθινός σίφουνας ….Ο ένας δεν ακούει τον άλλο και όλοι μαζί δημιούργησαν μια χλαλοή, έναν απίστευτο σιαλακά.

Και η πρόεδρος αναρχοκραυγάζουσσα προσπαθούσε να κρατήσει τα μπόσικα.   Κι όλο αυτό το τζέρτζελο-δεν θέλω να πιστεύσω- πως το ονομάζουν Διάλογο. 

Η παρακμή του πολιτισμού ή ένας παρηκμασμένος πολιτισμός; Όπως και να το πει κανείς ένα είναι σίγουρο: Αποτυπώνεται η κατάντια μας… Τη γευόμαστε… Βοήθειά μας. 

«…πάρε ένα σβώλο Μήτρο

και διώξε εκείνα τα σκυλιά  που μας χαλάν το φύτρο… »

Αρ. Βαλαωρίτης

Ήρθε και η Αστυνομία, ποιος την κάλεσε –οι πάντες ξέρουν– και «έδεσε αληθινά το γλυκό».

Και απαξάπαντες «κουφαθήκαμε».

Την άλλη φορά θα πάρω κράνος…

Κίτσος ο «θεόκουφος»