Η ωραία γιορτή και το άσχημο φάλτσο

 

“Θάψτε τους νεκρούς σας και σηκωθείτε.

όμηρος της αγάπης για τη μάντρα του σπιτιού μου“.

Ταουφίκ Ζαγιάντ 1932-1994 Παλαιστίνιος ποιητής.

 

Ο Ταουφίκ Ζαγιάντ, εκτός από ποιητής υπήρξε και δήμαρχος της Ναζαρέτ, με πλούσια πατριωτική δράση που την πλήρωσε με κακουχίες, καταδρομές και φυλακίσεις από τους Ισραηλινούς. Μαζί του αγωνίστηκαν και προοδευτικοί Εβραίοι ποιητές και πνευματικοί άνθρωποι, που κι εκείνοι πλήρωσαν βαρύ τίμημα.

Ως ποιητής υπήρξε καίριος για την πατρίδα του αλλά και για κάθε πατρίδα που χειμάζεται και τα λόγια του δίνουν αίμα και κουράγιο για να δυναμώνει ο αγώνας των ανθρώπων. Οι λέξεις του είναι πράξεις ελευθερίας.

Ως δήμαρχος της πόλης Ναζαρέτ επέλεξε την πλευρά που λέει πως η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι η άσχημη παραδουλεύτρα της εξουσίας, που την ασχήμια της την πουδράρουν οι “επικοινωνιολόγοι”, αλλά είναι η όμορφη που αγωνίζεται κοντά στον λαό και που ταυτόχρονα λύνει και τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών.

Η τοπική αυτοδιοίκηση για τον Δήμαρχο ποιητή Ταουφίκ και για τους παλιούς αγωνιστές Δημάρχους που πλέον χάθηκαν, δεν ήταν φθηνά λόγια, αλλά πράξεις δαπανηρές.

Αυτόν τον ποιητή -Δήμαρχο μαζί και με άλλους που συμβολίζουν τον αγώνα των Παλαιστινίων για ελευθερία, αξιοπρέπεια και πατρίδα, τίμησε η πόλη μας με πρωτοβουλία του εξαιρετικού ιδιοκτήτη του βιβλιοπωλείου-καφέ Fahrenheit 451, του φίλου Βλαδίμηρου, και ήταν υπό την αιγίδα του Δήμου και του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης.

Παρέστη ο πρέσβης της Παλαιστίνης, δηλαδή η Παλαιστίνη! Επίσης ο εκπρόσωπος των παλαιστινιακών φορέων και πολύς κόσμος. Συνεπώς αυτονόητο πως οι αρχές της πόλης όφειλαν να τιμήσουν τους επίσημους προσκεκλημένους (ή μήπως όχι;), να παραστεί ο δήμαρχος κατά το μεγαλύτερο μέρος της εκδήλωσης και να δοθούν δώρα. ( μόνο οι Παλαιστίνιοι μοίρασαν δώρα και μεζέδες). ‘Ωφειλε ο Δήμος να περιποιηθεί τους καλεσμένους. Αν έπρεπε δε να αποχωρήσει ο δήμαρχος, έπρεπε να παραμείνει κάποιος αντιδήμαρχος. (Ή μήπως όχι;) Επαναλαμβάνουμε: την Ηλιούπολη επισκέφτηκε η ίδια η Παλαιστίνη!

Δυστυχώς όμως τα ανωτέρω αυτονόητα δεν συνέβησαν. Δηλαδή:

α) Μολονότι η πόλη μας τιμήθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο, ο “πρώτος πολίτης” εκπρόσωπος αυτής, πέρασε, μίλησε λίγο και αποχώρησε! (Ή μήπως όχι;)

β) Γεννάται το ερώτημα : αν αντί του Παλαιστίνιου Πρέσβη, την πόλη μας επισκεπτόταν επί παραδείγματι ο πρέσβης των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Γερμανίας, του Ισραήλ, του Μονακό, ή της Αυστρίας, αυτή θα ήταν η αντιμετώπιση; Τόσο γρήγορα θα έφευγε ο άρχων της πόλης, όποια υποχρέωση κι αν είχε ; Ούτε καφέ;

γ) Θα πει κάποιος πως αυτοί εκπροσωπούν τα κράτη της “συλλογικής Δύσης “. Κι εμείς θα αντιλέξουμε πως ο Παλαιστίνιος εκπροσωπεί έναν πανάρχαιο (και μάλλον συγγενικό με εμάς) λαό, με πολιτισμό και με αγώνες που οι δυτικοί αληταράδες τον σκοτώνουν και δεν του επιτρέπουν να έχει κράτος!

Την τιμή της φιλοξενίας, ευτυχώς, έσωσαν ο υπεύθυνος του Μουσείου ,δημοσιογράφος-ιστορικός κ Π. Καπετανόπουλος και άλλοι.

Ωραία λοιπόν η εκδήλωση αλλά και μέγα το φάλτσο! Αδυνατούμε να δεχθούμε πως ο κ. δήμαρχος ακολούθησε κάποιες συμβουλές, αν και δεν το αποκλείουμε. Μάλλον ατύχησε στην επιλογή λόγω απειρίας. Ο έλεγχος συνεπώς τον οποίο ασκούμε και η αναγκαία αυστηρότητα, αφ ενός ανάλογη του φάλτσου του είναι, και αφ ετέρου επέχει θέση καλοπροαίρετης συμβουλής, ίνα μη υποπέσει αυτός εις το εξής, σε όμοια ή ανάλογα παραστρατήματα που τον εκθέτουν.

 

Νίκος Ι. Καραβέλος

Δικηγόρος – συγγραφέας