Βόηθα Παναγιά!
Μήνυμα μέσω του facebook για την εορτή του Δεκαπενταύγουστου απηύθυνε ο Δήμαρχος Ηλιούπολης Στάθης Ψυρρόπουλος χρησιμοποιώντας το τελευταίο τετράστιχο από το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη “Η Παναγιά των Κοιμητηρίων”. Δεν ξέρω τι είχαν στο νου τους οι επιτελείς της επικοινωνίας, αλλά ένα θέμα με το κοιμητήριο η Ηλιούπολη το έχει. Ίσως να ήθελαν να περάσουν κάποιο μήνυμα για την επέκταση του κοιμητηρίου, ίσως πάλι όχι. Το πιο πιθανό ανέσυραν από την βιβλιοθήκη τους η την μνήμη τους κάτι σχετικό με την Παναγία και γκουγκλάροντας έπεσαν πάνω στον Νομπελίστα ποιητή.
Η συγκεκριμένη τακτική είναι συνηθισμένη σε πολιτικούς και επώνυμους όταν θέλουν να απευθύνουν ευχές σε μια μεγάλη εορτή. Ξεκινούν με μια ευχή για υγεία, δύναμη, ειρήνη και άλλα τέτοια τετριμμένα κοτσάρουν και έναν ποιητή στο τέλος για να δείξουν οτι υπάρχει γνώση, μόρφωση, κουλτούρα και καλλιέργεια. Κάτι που όλοι ξέρουμε οτι δεν υπάρχει πάντα. Διότι αν υπάρχει δεν καταφεύγεις σε τέτοιες επικοινωνιακές βινταζιές. Στο τέλος βάζουν και μια τουριστική φωτογραφία του πολιτικού για να ολοκληρωθεί η επικοινωνιακή τακτική επιπέδου Περίανδρου Πόπωτα, από το καφέ της Χαράς.
Στην συγκεκριμένη ευχή του Δημάρχου μας χρησιμοποιήθηκε η ΠΙΟ τουριστική φωτογραφία. Το λευκό εκκλησάκι με τον μπλε τρούλο με φόντο την γαλάζια θάλασσα κάτω από τον γαλάζιο ουρανό. Μπροστά τοποθετήθηκε αγέρωχος ο Δήμαρχος ατενίζοντας το μέλλον φορώντας και αυτός μπλε σακάκι και γαλάζια γραβάτα. Όλα σε απόχρωση μπλε για να ταιριάζουν με το Αιγαίο. Μπήκε και ο ποιητής του Αιγαίου και έτοιμη η διαφήμιση του ΕΟΤ της δεκαετίας του 80. Αν είχαν χιούμορ θα πρόσθεταν και κανα γαϊδουράκι για να περάσει με την ευκαιρία και μήνυμα φιλοζωίας.
Είμαστε στο 2024, έχουμε όλοι χορτάσει από παρωχημένες τακτικές και προβλέψιμες εικόνες. Στην τοπική αυτοδιοίκηση η αισθητική είναι το ζητούμενο και στην επικοινωνία και στην εικόνα της πόλης.
Υγ. Εκτός αν στο επιτελείο επέλεξαν να φτιάξουν μια καλτ εικόνα έτσι για την αλητεία, οπότε πάσο. Το vintage είναι στυλ.
αΣΤΑΘμητος Παράγων
Με την ευκαιρία παραθέτουμε ολόκληρο το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη
Η Παναγιά των Κοιμητηρίων
Πέτρες επήρα και κλαδιά
τα φύτεψα στην αμμουδιά
Και μια ψυχή μελέτησα
το λόγο δεν αθέτησα
Με τον καιρό με τον καιρό
έγινε αλήθεια τ’ όνειρο
Οι πέτρες μεγαλώσανε
και τα κλαδιά φυτρώσανε
Τα κυπαρίσσια τα κελιά
σου τα ‘κανα παραγγελιά
Τις πόρτες, τις αμπάρες σου
και τις οχτώ καμάρες σου
Στο μέρος το πιο δροσερό
έστησα το καμπαναριό
Και κύματα και κύματα
γύρω σου τ’ άσπρα μνήματα
Έλα κυρά και Παναγιά
με τ’ αναμμένα σου κεριά
Δώσε το φως το δυνατό
στον Ήλιο και στον Θάνατο
