“Μάθε παιδί μου…δηλωτή”!

Στο ηλιόλουστο Στρουμφοχωριό ο αρχηγός Μουντζούρης ετοίμαζε πυρετωδώς το φιλόδοξο Φεστιβάλ “Δηλωτής”. Τα στρουμφάκια έστηναν, από νωρίς το πρωί, στην κεντρική πλατεία του χωριού τα τραπέζια με την πράσινη τσόχα.

Πράσινη σαν τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ, το ορθόδοξο, το αθάνατο, το παραδοσιακό, αυτό που μας άλλαξε τα φώτα. Όχι τα LED, τα άλλα. Τα LED θα μας τα αλλάξει προσεχώς ο γαλαντόμος αρχηγός. Θα μας κοστίσει κάτι παραπάνω, αλλά και τα τυφλά στρουμφάκια θα δούνε το φως το αληθινόν. Μάτι γαρίδας τα στρουμφάκια οσονούπω.

Κάτι λίγοι οφθαλμίατροι που είχαν ξεμείνει στο Στρουμφοχωριό, έβαλαν λουκέτο στο ιατρείο τους και γράφτηκαν στα μητρώα της ΔΥΠΑ ως άνεργοι ιατροί, πολλά υποσχόμενα, εντούτοις, χαρτόμουτρα. Γιατί, τι του λείπει του ψωριάρη, αν όχι φούντα με μαργαριτάρι; Ένα Φεστιβάλ δηλωτής!

Γιατί; Καλύτεροι είναι οι Μητιληνιοί με το Φεστιβάλ σαρδέλας τους; Αμ, οι άλλοι, οι Θεσσαλοί με το Φεστιβάλ τσίπουρου; Εχεις πάει στο Φεστιβάλ γουρουνοπούλας στην Καλαμάτα να μετακινηθεί εντός σου ολάκερο το αξιακό σου σύστημα;Τι μας λείπει δηλαδή; Φως LED (θα) έχουμε. Πρόσβαση στην παραλία του Ελληνικού (θα) έχουμε. Λεφτά δανεικά (θα) έχουμε. Τσόχες και τράπουλες (θα) έχουμε.

Τι άλλο να ζητήσει ο άνθρωπος για να ‘ναι ευτυχισμένος; Να ζητήσει μόνιμη εργασία; Να ζητήσει καλά σχολειά και δασκάλους για τα στρουμφοπαιδάκια; Να ζητήσει νοσοκομεία και γιατρούς;Να ζητήσει σπίτι και ασφάλεια για όλα τα στρουμφάκια; Να ζητήσει να σταματήσει το μακελάρισμα και η γενοκτονία των Παλαιστινίων από το δολοφόνο/σφαγέα κράτος του Ισραήλ; Όχι, τίποτε από αυτά τα φαιδρά. Δηλωτή και ξερό ψωμί. Και τη μπάλα στην εξέδρα. Και άρες μάρες κουκουνάρες για προαγωγή και ανάδειξη πολιτισμού πάνω σε τσόχες και κεφαλογραβιέρες. 

Με αυτά και με τ’ άλλα, η Στρουμφίτα με τον Ξεφτέρη, τον Προκόπη, τον Χαχανούλη και τα άλλα τα στρουμφάκια ετοίμαζαν πυρετωδώς το φεστιβάλ και ολημερίς μουρμούριζαν “τα βλέπω”, “πάσο”, “τα ρέστα μου” κ.τ.λ. Στον ύπνο τους έβλεπαν ρήγες, βαλέδες και κούπες. Αυτό δεν ήταν Στρουμφοχωριό, η γενέτειρα του Νικ δε Γκρικ ήταν.

Κι επειδή ο αρχηγός Μουντζούρης μια πετριά εσχάτως με τις ονοματοδοσίες την είχε, διόλου απίθανο να βάλει πινακίδα στην είσοδο του χωριού καλωσορίζοντας τους επισκέπτες στον τόπο καταγωγής του γνωστού χαρτοπαίχτη που μας έκανε διάσημους στα πέρατα της γης.

Λαμπρές μέρες και πράσινες, καταπράσινες, θα ξημερώναν για το ηλιόλουστο Στρουμφοχωριό που θα γίνει φάρος πολιτισμού για την οικουμένη.

Ε, ρε μεγαλεία ο Μπάρμπα Στρουμφ στα στερνά του…