Ιστορίες απο την Ηλιούπολη της Αιγύπτου (από το σπάνιο βιβλίο του Πέρση περιηγητή Ίμπν Άλ Ναθίρ) Το κολυμβητήριο

 
Μια φορά κι έναν καιρό στην ένδοξη Ηλιούπολη (της Αιγύπτου), ανέβηκε στην εξουσία ένας νεαρός σεϊχης, αφού ανέτρεψε τον προηγούμενο που κι αυτός είχε ρίξει τον προ προηγούμενο, που κι εκείνος τον προ προ προ αυτού. Έτσι συνηθιζόταν τότε στην ίδια φατρία. ο ένας να ρίχνει τον άλλον ., κατηγορώντας τον πως άφησε άδεια τα ταμεία στο σειχάτο.
Μόλις ανήλθε, έδιωξε τους παλιούς , όσα κι αν είχαν προσφέρει, με τρόπο άκομψο, και ασεβή κι έφερε φρέσκους συνεργάτες και συμβουλάτορες, άλλους έμμισθους κι άλλους χωρίς παρά, να τον ορμηνεύουν για τις κακοτοπιές. Έφερε κι έναν γραμματικό από το διπλανό βιλαέτι που ήξερε, λένε, από διοίκηση .
Είχε και τους δικηγόρους του κράτους, έφερε κι άλλον για να τακτοποιεί τις νομικές υποθέσεις.
Κι άρχισε το έργο! Μέσα στον πρώτο χρόνο άλλαξε τα πάντα. Άλλοι είπαν πως δεν έκανε τίποτα, όμως έλεγαν ψέματα, γιατί έκανε έργο. Κι αν ο κόσμος δεν το έβλεπε, έφταιγε ο κόσμος.
Ο προηγούμενος σείχης είχε στα γρήγορα ανεβάσει στην πρόσοψη ενός αθλητικού κολυμβητηρίου, ταμπέλα με το όνομα , όχι του προ προηγούμενου, αλλά του προ προ προ προηγούμενου σείχη, για την πολύχρονη προσφορά του στο κράτος . Όλοι αυτοί ήταν από την ίδια πολιτική φατρία.
Έλα, όμως, που κάποιοι άλλοι ,και κάποιοι σοφοί νομοδιδάσκαλοι, ήθελαν να μπει το όνομα δύο σπουδαίων αθλητών, που είχαν δοξάσει το βιλαέτι.
Έπεσε ο νεαρός μας ηγεμόνας σε βαθιά θλίψη και περισυλλογή. Είχε υποσχεθεί στους σοφούς του να γράψει τα ονόματα των αθλητών, αλλά σκεφτόταν και τον θυμό του προ προ προ προηγούμενου σεϊχη, να του ρίξει, λέει, χάμω την ταμπέλα του. Κι έσπαζε το κεφάλι του και το έφερε το θέμα στο ανώτατο συμβούλιο του σεϊχάτου.
Και τότε, εκεί μέσα , ώ του θαύματος ! , του έστειλε ο Παντοδύναμος Θεός την ιδανική λύση!
Έβγαλε λοιπόν το συμβούλιο , κατά πλειοψηφία, μέγα φιρμάνι που έλεγε:
” Ακούσατε:
Κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή θα ανεβάζουν τα συνεργεία ταμπέλα με το όνομα του προ προ προ προηγούμενου σείχη και κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο με τα ονόματα των δύο αθλητών. Αλλά κάθε Κυριακή ,οι κάτοικοι της γενναίας Ηλιούπολης, θα έχουν το δικαίωμα να ονομάζουν ελεύθερα το κολυμβητήριο, με ό τι όνομα τους κατέβει στο κεφάλι ακόμη και με εκείνο του μπάρμπα τους, αρκεί να είναι ζωντανός.” Κι έτσι έλυσε ο σεϊχης μας το δύσκολο πρόβλημα.
Κι όλοι θαυμάσαμε την σοφία του νεαρού μας ηγέτη και προσευχηθήκαμε στον Αλλάχ να είναι πάντα χαρούμενος, πολυχρονεμένος και εφευρετικός.
Κι εδώ τελειώνει μια ακόμη ιστοριούλα από την ένδοξη Ηλιούπολη, (εννοείται της αρχαίας Αιγύπτου).
Και εις άλλα με υγεία!
 
Νίκος Καραβέλος Συγγραφέας Δικηγόρος

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *