Η αντίφαση λόγων και έργων της Δημοτικής Αρχής…

Υπάρχει ένα θέμα με την Δημοτική Αρχή της Ηλιούπολης. Ένα θέμα που καταγράφεται ακόμη και από καλόπιστους παρατηρητές ή φιλικά προσκείμενους σε αυτήν. Η Διγλωσσία. (Βέβαια αν μιλήσεις με πολλά στελέχη της διοικούσας παράταξης θα καταλάβεις οτι πρόκειται για πολυγλωσσία αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα…). Η Διγλωσσία και η αντίφαση μεταξύ λόγων και έργων η οποία εκφράζεται σε κάθε μεγάλο θέμα που έχει διαχειριστεί η συγκεκριμένη Δημοτική Αρχή τον τελευταίο χρόνο  που είναι στην Διοίκηση του Δήμου. Η απόσταση δηλαδή που καταγράφεται μεταξύ “λόγων και λόγων”, αλλά και “λόγων και έργων”. Δυο παραδείγματα.

Παράδειγμα πρώτον οι συμβασιούχοι του Δήμου.

Την Τετάρτη πραγματοποιήθηκε έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο με θέμα την απόρριψη από το Δικαστήριο της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων 51 εργαζομένων. Την απόλυσή τους από τις υπηρεσίες του Δήμου δηλαδή. Και σε αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο όπως και σε προηγούμενα περίσσεψαν οι λόγοι “αγάπης” προς τους εργαζόμενους. “Είμαστε μαζί τους”, “Ήμασταν πάντα μαζί τους”, “Τους στηρίξαμε στα Δικαστήρια”, “Κατανοούμε τις ανάγκες τους” και άλλες πολλές δηλώσεις συμπαράστασης προς τους απολυμένους πια εργαζόμενους.

Σε επίπεδο λόγων βλέπεις μια Δημοτική Αρχή που “ανεμίζει το κόκκινο λάβαρο (λέμε τώρα) της υπεράσπισης των εργαζομένων.  Σε επίπεδο πράξης όμως η εικόνα δεν είναι ίδια. Και όταν επισημαίνεται η αναντιστοιχία λόγων και έργων τότε η Δημοτική Αρχή “θυμώνει” ή κάνει οτι θυμώνει γιατί “νιώθει” ή “κάνει οτι νιώθει” οτι την αδικούν.

Στο Δικαστήριο όμως που έγινε τον Νοέμβριο και παραβρέθηκε ο Δήμαρχος (ως όφειλε) όταν ρωτήθηκε από τον πρόεδρο της έδρας έδωσε χλιαρές απαντήσεις χωρίς να περιγράψει ρητά και καθαρά την χρησιμότητα των συμβασιούχων και την αναγκαιότητά τους ώστε να λειτουργήσει ο Δήμος. Δεν ήξερε τον ακριβή αριθμό των εργαζομένων και όποιος τον άκουγε δεν καταλάβαινε οτι χωρίς τους Συμβασιούχους ο Δήμος θα παραλύσει. Και αυτό ήταν πράξη. Ατελής, απροετοίμαστη, κατώτερη της περίστασης. 

Την Τετάρτη από την ώρα που έγινε γνωστή η απόφαση του Δικαστηρίου για την “απόλυση” των εργαζομένων, οι υπηρεσίες του Δήμου ξεκίνησαν έναν πρωτόγνωρο αγώνα δρόμου ώστε μέσα 5-6 ώρες να έχει πρωτοκολληθεί η σχετική απόφαση (η πρωτοκόλληση της απόφασης σημαίνει και αυτόματη αποδοχή της). Επιδείχτηκε μια βιασύνη και ένας πρωτοφανής ζήλος ώστε να τηρηθεί η διαδικασία και η “νομιμότητα”.  Θα μπορούσε να είχε καθυστερήσει όλο αυτό ώστε να δοθεί στους εργαζόμενους ο χρόνος για ψυχολογική προετοιμασία και νομική ανασύνταξη. Χτες το μεσημέρι εργαζόμενοι έμαθαν οτι το επόμενο πρωί δεν θα πάνε στην δουλειά τους. Καταλαβαίνει ο καθένας το σοκ που νιώθει ο εργαζόμενος και οι οικογένειές τους, την συναισθηματική κατάρρευση και την ανθρώπινη διάλυση. Σε αυτό το σκηνικό πανικού που προκλήθηκε στο Δημαρχείο η Διοίκηση με μοναδική ψυχραιμία και ζέση υλοποιούσε με ταχύτητα τις απαραίτητες γραφειοκρατικές κινήσεις ώστε να είναι εντάξει με το γράμμα του Νόμου.  Πολύ σωστά επισημάνθηκε από όλους σχεδόν τους επικεφαλής των Παρατάξεων οτι με την πρεμούρα που έδειξε ο Δήμος έδινε την εικόνα οτι “επιδιώκει”  και “επιθυμεί”  την απόλυση των συγκεκριμένων εργαζομένων. Και αυτό ήταν πράξη. Πριν καν ανέβουν στην διαύγεια οι αποφάσεις ενημερώνονταν οι εργαζόμενοι για την απόλυσή τους! 

Γιατί όπως πολύ σωστά επισήμαναν σχεδόν όλοι, δεν ελήφθη η αναγκαία Πολιτική απόφαση από την Διοίκηση ώστε  να μην κατατεθεί αμέσως στο πρωτόκολλο του Δήμου η απόφαση του Δικαστηρίου, αλλά να “κρατηθεί” για λίγες μέρες και να κατατεθεί αργότερα στο πρωτόκολλο ώστε να ανασυνταχθούν οι εργαζόμενοι και να σχεδιαστεί καλύτερα η επόμενη μέρα στις υπηρεσίες για να μην παραλύσει ο Δήμος. Και αυτό θα ήταν πράξη.

Παράδειγμα δεύτερον το οικόπεδο στο Χαλικάκη.

Στα λόγια η Δημοτική Αρχή υπερασπίζεται την Δημόσια περιουσία, σε κάθε Δημοτικό Συμβούλιο. Μάλιστα έχει ειπωθεί χαρακτηριστικά οτι ειδικά για το Χαλικάκη “θα χυθεί αίμα”!!! Όμως είναι η αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Ηλιούπολης που προέβη  στην έκδοση Οικοδομικής Άδειας με σκοπό την κατασκευή «Νέας Εξαώροφης Οικοδομής με εφαρμογή ευεργετικών διατάξεων του άρθρου 25 του ΝΟΚ, επί pilotis με υπόγειο, σοφίτα και στέγη» στο οικόπεδο επί της οδού Σαρωνικού αρ. 36 με Α/Α Πράξης 1204410/8-10-2024 Οικοδομική Άδεια από την Υπηρεσία Δόμησης Ηλιούπολης… Και αυτό είναι πράξη.

Είναι αυτή η Δημοτική Αρχή που κάνει ραντεβού με τους δικηγόρους  της πολυκατοικίας, όπως μάθαμε από τους ίδιους τους δικηγόρους…! Είναι αυτή η Δημοτική Αρχή που κρύβεται πίσω από αβλεψίες των προηγούμενων Διοικήσεων για να δικαιολογήσει την δική της “χαλαρή” στάση. Είναι αυτή η Δημοτική Αρχή που δεν αναστέλλει την οικοδομική άδεια (όπως έκαναν γειτονικοί Δήμοι πατώντας πάνω στον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό…). Είναι αυτή η Δημοτική Αρχή που δεν έχει εξαντλήσει όλα τα πιθανά αποτρεπτικά επιχειρήματα (πχ μπαζωμένη περιοχή άρα ακατάλληλη για οικοδόμηση ψηλών κτιρίων) Και αυτά είναι πράξη. Είναι αυτή η Δημοτική Αρχή που μαζί με τον κόσμο της γειτονιάς δεν μπουκάρει στο οικόπεδο να το φυτέψει και να το κάνει πάρκο μέσα σε ένα βράδυ. (ξέρω ξέρω πολλά ζητάω…)

Είναι αυτή η Δημοτική Αρχή που το απόγευμα της Πέμπτης στην συγκέντρωση που έγινε στο Χαλικάκη, ζητούσε από τον επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης “ΗΛΙΟΥ-Πολις Ανθρώπινη Πόλη” Θοδωρή Παπαδάτο να καταθέσει αυτός ως Δικηγόρος ασφαλιστικά μέτρα προκειμένου να συνταχτεί ο Δήμαρχος μαζί του(!) την ώρα που ο Δήμος έχει νομική υπηρεσία και θα μπορούσε να κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες. Είναι αυτή η Δημοτική Αρχή που στην ίδια συγκέντρωση ειρωνευόταν τον Θ.Παπαδάτο για την αγωνιστική του διάθεση και είναι αυτή η Δημοτική Αρχή και αυτός ο Δήμαρχος που φώναξε “Οχιά” προς δημότη που είπε “Οχι” προς τον Δήμαρχο, αποδεικνύοντας τον εκνευρισμό της και την έλλειψη ψυχραιμίας και ελέγχου. (Ο Δήμαρχος ζήτησε δυο φορές συγνώμη αμέσως μετά). 

Είναι αυτή η Δημοτική Αρχή που για αυτά αλλά και άλλα πολύ σημαντικά θέματα ξιφουλκεί στα λόγια σαν το νήπιο που ντυμένο σούπερμαν κατακτά τον κόσμο, ενώ στην πράξη κρύβεται σαν φοβισμένο κουτάβι και μη μπορώντας να δικαιολογήσει πράξεις και συμπεριφορές εκτίθεται ακόμη περισσότερο. Και όταν το επισημαίνουν αντίπαλοι ή τοπικά σάιτ θυμώνει, ζητά τα ρέστα και θεωρεί οτι όλοι γύρω της είναι ορκισμένοι εχθροί της.

Δεν είναι τυχαίο οτι και στα δύο παραδείγματα, όταν μιλάει ο Δήμαρχος ο κόσμος από κάτω δυσανασχετεί, γιουχάρει και καγχάζει. Ο Δήμαρχος δεν γίνεται πιστευτός, ούτε από τους συμβασιούχους, ούτε από τους γείτονες στο Χαλικάκη. Είναι όλοι αυτοί της Αντιπολίτευσης; Δεν θα ήθελαν τον Δήμαρχο σύμμαχό τους;  Μήπως εκφράζουν την δυσπιστία τους γιατί δεν πείθονται; Γιατί βλέπουν μια Δημοτική Αρχή ασθμαίνουσα  με λόγια που τα μασάει και όχι μια Δημοτική Αρχή που μπαίνει θαρραλέα μπροστά. Μήπως διαπιστώνουν όλοι διγλωσσία και αντιφάσεις; Και τέλος μήπως η αρχική αρνητική προκατάληψη των κοινωνικών ομάδων προς την Δημοτική Αρχή μετατρέπεται σιγά σιγά σε εδραιωμένη πεποίθηση; 

Θ.Κ.