Το “τρικέφαλο” λάθος

Κατόπιν εξώδικης δήλωσης που επέδωσε προς αυτόν ιδιώτης, ο επικεφαλής δημοτικής παράταξης, ο κ. Ευαγγέλου, έφερε στο δημοτικό συμβούλιο την 23/5/2024 ψήφισμα, με το οποίο καλούσε τους συναδέλφους του να υπερασπιστούν, στο πρόσωπο του, το δικαίωμα στην ελεύθερη πολιτική έκφραση και την ελεύθερη άσκηση αντιπολίτευσης.

Παρά ταύτα, το ψήφισμα καταψηφίστηκε από την παράταξη του δημάρχου . Ο δήμαρχος και οι δημοτικοί του σύμβουλοι, φαίνεται να εξέφρασαν την άποψη πως το συγκεκριμένο ζήτημα δεν αφορούσε το δημοτικό συμβούλιο, αλλά πως τάχα συνιστούσε «διαφορά μεταξύ ιδιωτών!

Αυτοί στους οποίους αναφέρθηκε ο κ δήμαρχος και οι περισσότεροι σύμβουλοι του, είναι από τη μια  ένας ιδιώτης και από την άλλη ο εκλεγμένος επικεφαλής δημοτικής παράταξης. Δηλαδή ο δεύτερος δεν είναι ιδιώτης αλλά πολιτικό πρόσωπο που ενήργησε στο πλαίσιο της εξουσίας που του παρέχει ο λαός που τον ψήφισε. Κοντολογίς, ο πρώτος κινείται με βάση το ιδιωτικό του συμφέρον, ενώ ο δεύτερος με βάση το συμφέρον της πόλης, όπως έχει το δικαίωμα να το αντιλαμβάνεται.

Συνεπώς, ανεξάρτητα από την ουσία, δεν πρόκειται περί διαφοράς μεταξύ ιδιωτών και ο κ. δήμαρχος και οι συν αυτώ, αν έτσι αιτιολόγησαν την αρνητική τους ψήφο, υπέπεσαν στο “τρικέφαλο” λάθος“

Και εξηγούμαστε:

1.Λάθος γλωσσικό : Ιδιώτης είναι το πρόσωπο που δεν μετέχει στην δημόσια ζωή, δεν είναι δημόσιος λειτουργός, ήτοι δεν ασκεί δημόσιο λειτούργημα ούτε κατέχει κάποιο αξίωμα. ( βλ.Ελλην. Λεξικό Τεγόπουλος -Φυτράκης,1995 και αλλού). Αλλά βεβαίως για τα αυτονόητα δεν χρειάζεται λεξικό, απλώς βασικές εγκύκλιες γνώσεις!

2. Λάθος νομικό: Διαφορές μεταξύ ιδιωτών είναι όταν αμφότερα τα διιστάμενα μέρη είναι ιδιώτες και οι διαφορές ανάγονται στον ιδιωτικό βίο και όχι σε θέματα άσκησης εξουσίας ή αντιπολίτευσης προς αυτήν. Για τα αυτονόητα δεν χρειάζεται βιβλιογραφία!

3. Λάθος πολιτικό: Η κριτική που άσκησε ο αιρετός επικεφαλής, ήταν πράξη πολιτική απευθυνόμενη, όχι προς τον ιδιώτη, αλλά προς τον δήμαρχο και συνιστούσε έλεγχο της δημοτικής αρχής για ζήτημα ορθής ή μη αξιοποίησης στοιχείου της δημοτικής περιουσίας.

Συνεπώς ο ελεγχόμενος ήταν ο δήμαρχος και όχι ο ιδιώτης και συνεπώς ο ελεγχόμενος όφειλε να απαντά με όρους πολιτικής και όχι με όρους Πλημμελειοδικείου. Ο ίδιος και όχι κάποιος ιδιώτης.! Τα αυτονόητα κάποτε, σήμερα αδιανόητα!

Βασική αρχή και θεμελιώδης αξία στην δημοκρατία είναι η ελευθερία της έκφρασηςκαι της κριτικής, ο σεβασμός της αντίθετης άποψης , η υπεράσπιση του αντιλέγειν. “Ενδέχεται και άλλως έχειν”, μας διδάσκει ο Αριστοτέλης.

Η αποφυγή ,πολύ περισσότερο η καταψήφιση ενός τέτοιου ψηφίσματος, με οποιαδήποτε πρόφαση ή αιτιολογία, ηθελημένα ή αθέλητα, γίνεται το μέσον για ποινικοποίηση της ελεύθερης λαλιάς, έστω και εσφαλμένης, διαστρέφει τους κανόνες της δημοκρατίας και προσιδιάζει σε ολοκληρωτικά μορφώματα. Και το κυριότερο, έχει οσμή και γεύση φοβίας.

Στοιχειώδες καθήκον του δημάρχου, της προέδρου του ΔΣ και της πλειοψηφίας , είναι η άμεση θεραπεία του “τρικέφαλου” σφάλματος, με την επανεισαγωγή και τελική αποδοχή του ψηφίσματος από το Σώμα. Έστω και καθυστερημένα. Η διόρθωση του λάθους είναι πράξη έντιμη και γενναία.

Αλλιώς τι;