Το τάξιμο από σημειολογικής πλευράς

«Τάξε μανούλα μ’ τάματα

σ’ όλα τα μοναστήρια

τάξε κερί στον Άι Λια

φλουριά στην Αγία Λαύρα»

Αχ, αυτό το τάξιμο!  Δεν ξέρω τι παθαίνω, αλλά όταν ακούω ταξίματα με πιάνει ο «όξω από δω» και μού ‘ρχεται να αρπάξω την Σκαρίμπεια φαλτσέτα και να καταχεριάσω καταλλήλως όποιον τύχω κι όποιον τάζει. Ίσως γιατί με ακολουθεί βίωμα… Από τότε που υποψήφιος βουλευτής πέρασε σιοντίλα προεκλογικά τα χωριά μας, έταξε και ματαέταξε, στο δικό μου επήλθε η αποκορύφωση. Μας έταξε ότι θα σωληνώσει το δρόμο, 8 ολόκληρα χιλιόμετρα, για να στέλνουμε το γάλα στον περισυλλογέα που θα εγκαταστήσει. Και δεν τον πήρε κανένας με τον φορτωτήρα να του κάνει την πλάτη μαλακότερη από την κοιλιά, αλλά «εψηφίσθη» ο κύριος και έγινε και υπουργός.

Ήταν η εποχή που το τάξιμο περνούσε. Τάξε από δω, τάξε από εκεί, τάξε παραπέρα, κάπου θα πιάσει και κάπου θα μας γίνει η δουλειά.

Μετά; Μετά «Ψόφ(η)σι το βόιδ’, χάλασι η σιμπριά». Παραλάβαμε Δήμο στα όρια της χρεωκοπίας. «Να βιοπορευτούμε το βίο της ζωής» καταπώς θα έλεγε ένας χωριανός μου. Με απλά ελληνικά «να γκυλίσουμε τον καιρό». Το 2024 «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Τι να πάρεις; Τα τσιουρέπια; Ο Δήμος κινδυνεύει με χρεωκοπία. Πάμε παρακάτω.

Και ω του θαύματος! Και ξαφνικά βρέθηκαν λεφτά! Θάμα, θάμα… « Κανείς δεν έχει καταλάβει πού οφείλεται αυτή  η ξαφνική αισιοδοξία και σιγουριά ότι θα αλλάξει η εικόνα και από χρεωμένος Δήμος στα πρόθυρα της επιτροπείας, βρέθηκε να έχει εξισορροπημένα οικονομικά».

Τι να πει κανείς. Από τάξιμο ουδείς έπαθε κάτι. Απλά άλλαξαν οι καιροί.

Και να υπενθυμίσουμε πως «εκεί στο Άι Λιά βαρούν νταούλια και βιολιά». Κάποιες τελεσίδικες αποφάσεις, κάποια δικαστήρια και μάλιστα σήμερα. Μην το πάμε στο κάποιος, κάπου, κάποτε, πού να τον θυμάμαι.

Δεν χωράει άλλο τάξιμο. Μπουχτίσαμε.

Κίτσος ο μπουχτισμένος