Την των λυμάτων της Λευκάδας κάθαρσιν

Δεν είναι μόνο ζήτημα αισθητικής. Είναι και ζήτημα τέχνης.

Τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη! Ας μην αγανακτούμε. Ας προβληματιστούμε.

Σ’ αυτή την εκδήλωση -ευπειθώς ερωτώ- κυριαρχούσε η προσφορά του Βαλαωρίτη, σε εθνικό και ποιητικό επίπεδο;

Παρουσιάστηκε το συναίσθημα που κυριάρχησε στον καλλιτέχνη-για την προτομή μιλάω, δηλαδή για τον γλύπτη- ποια κυρίευσαν το είναι του και πώς τα αποτύπωσε; Γιατί η τέχνη είναι αποκρυστάλλωση ανθρωπίνων συναισθημάτων σε καλλιτεχνικές μορφές.

Εμείς δεν τα ακούσαμε και ως εκ τούτου δεν τα μάθαμε.
Ακούσαμε για το αποχετευτικό σύστημα της Λευκάδας, για την υδροδότησή της κλπ. Για τον καλλιτέχνη τίποτε.

Δημήτρης Χριστογιάννης λέγεται και έχει στο ενεργητικό του πολλά, μα πολλά καλλιτεχνικά έργα. Την προτομή της Τζαβέλαινας στο Σέλτσο, τον Λόρδο Βύρωνα στο Βύρωνα. Εκεί ήταν. Σιωπηλός. Άκουγε… Αυτός που έπρεπε να μιλήσει. Στην άκρη.
Δεν είναι μόνο υπόθεση αισθητικής. Όταν ορίζοντας την τέχνη ο Αριστοτέλης έγραφε «την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν» ήξερε πολύ καλά πως η τέχνη είναι πνευματική μεταστοιχείωση της πραγματικότητας.

Μπερδευτήκαμε και μεταφέραμε «την των λυμάτων της Λευκάδας κάθαρσιν».
Όχι τίποτε άλλο, αλλά δίπλα είναι και η προτομή του Άγγελου Σικελιανού. Κι αυτός κράζει:
«Όχι δεν είναι χίμαιρα/ να καβαλάμε το όνειρο»

Ο Άτεχνος