«Σώσον Κύριε», τη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου!

Εκστρατεία ο ένας, αγώνα ο άλλος, για να σώσουν «τα άσωστα», ώστε να λειτουργήσει σωστά και δημοκρατικά το Δημοτικό Συμβούλιο.  Ο ένας προβληματίζεται, ο άλλος αγωνιά και ο κ. Δήμαρχος «καταδικάζει» όσα έγιναν χωρίς διευκρίνιση, αν αναφέρεται και σε προηγούμενα Δημοτικά Συμβούλια. Ανάγκη πάσα να διαφυλαχθεί το κύρος του Δημοτικού Συμβουλίου.   Άλλοι προτείνουν τούτο, άλλοι το άλλο… Ένα και πλέον χρόνο «στον ίδιο χορό, χορεύουμε».

Όλοι μιλάνε, άλλοι εννοούν και πολλοί υπονοούν ότι δεν υπάρχει «σωσμός».  Εκεί που έφτασαν τα πράγματα δεν σώζεται η κατάσταση ούτε με προσευχές ούτε με δεήσεις ακόμη και με προσεπικλήσεις της αναγκαιότητας του σωσμού! «Είναι το ύφασμα τέτοιο» είπε κάποιος. Ό,τι και να γίνει, όπως και να έχουν τα πράγματα, η αλήθεια είναι μία. Μετά από κάθε Δημοτικό Συμβούλιο κυριαρχεί ο προβληματισμός. «Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;»

Κι άντε να επιβληθούν μέτρα.  Από ποιους, σε ποιους και γιατί;  Τι σόι μέτρα θα είναι αυτά; Φροντίδα, πρόληψη και δημοκρατική στοχοπροσήλωση.  Ναι, αλλά, οι πάντες -εκτός εμού, φυσικά- και για τα πάντα ευθύνονται! Όλα στους άλλους και όλα στο παρελθόν. Μόνο να αναλογιστούμε κατά Βάρναλη:

—Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!

—Φταίει ο Θεός που μας μισεί!

—Φταίει το κεφάλι το κακό μας!

—Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!

Ποιος φταίει; ποιος φταίει;

Κανένα στόμα  δεν το ’βρε και δεν το ’πε ακόμα.

Πώς και δεν ακούσαμε ότι για τα κλιματιστικά πέρυσι έφταιγε η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.  Χαρτί υγείας; Ευθύνονται οι εργαζόμενοι που δεν παρέδωσαν το Γραφείο όπου για χρόνια στεγάζεται το Σωματείο τους. Και στο κάτω-κάτω, ας φέρουν και από το σπίτι τους. Σχετική και ευγενικώς διατυπωμένη άποψη-πληροφορία; «Είστε κομμουνιστές», οδηγώντας τη σκέψη κάθε δημοτικού συμβούλου, κάθε δημότη σε άλλες εποχές, «δημοκρατικά» διά του στρατιωτικού νόμου κυριαρχούμενες, όταν ο συνετισμός  «εγένετο εις Μακρόνησον».

Ενάμισι χρόνο τώρα ούτε καν μία συνάντηση με το Σωματείο των εργαζομένων. Απάδει τοιαύτη ενέργεια… Τα μεγάλα πολιτιστικά μας κεφάλαια, Θέατρο και Κινηματογράφος, τα δώσαμε, τα ενοικιάσαμε αποκλείοντας κάθε εγχώρια πολιτιστική παραγωγή.  Τα πάντα υπό ανταπόδοση! Ως ανταπόδοση νοείται μόνο το οικονομικό όφελος! Να δείτε που αυτή η λέξη θα κυριαρχήσει στις επόμενες ημέρες…

Εμμονή, δυσκαμψία και ετσιθελισμός. Έχω το 61%. Ειρωνεία… «Δικολάβος». «Δεν ανακαλώ. Κάνε μου μήνυση!».

Και οι άλλοι, οι ομογάλακτοι να χειροκροτούν… Τι, πώς και γιατί;  Πού να ξέρουν. Η παρουσία μετράει.

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»

Ο θεσμός δεν ντροπιάζεται. ΤΟ 61% δεν είναι αληθινό, αλλά και είναι πολύ αναλώσιμο. Για να θυμηθούμε και λίγο-λόγω επιστημονικής ενασχόλησης-και την ιστορία. Ο Ιωάννης Μεταξάς έγινε πρωθυπουργός το 1936 με 282 ψήφους σε σύνολο τριακοσίων εδρών στη Βουλή. Πάνω από 90 τακατό!

Με αντεγκλήσεις, λεκτικές ταρζανιές –«κάνε μου μήνυση-, βερμπαλιστικό λόγο, ακόμη και ταξίματα, δεν σώζεται η κατάσταση. Μία είναι η λύση. Δεν είμαστε οι θεοί. Ακούμε και τους άλλους, τους εκλεγμένους, ακόμη και τους δημότες… Κάτι έχουν να προσφέρουν.  Το 61 τακατό δεν μας δίνει τη δυνατότητα ούτε και την ευκαιρία να «πάσχουμε» από βαρύτατη κωφαλαλία.  Ακούστε… Αυτή είναι η λύση. Τα υπόλοιπα είναι καταπώς θα έλεγαν στο χωριό μου «άπιαστα πουλιά, πέντε τον παρά». Έχουμε δει πύργους να γκρεμίζονται…

Κίτσος ο σωτήρας