Προς τους όψιμους υπερασπιστές της Δημόσιας Περιουσίας

Θα πρέπει να γίνει γνωστό ότι στην πόλη μας έκπαλαι ( από παλιά) υπάρχει μια ιδιαίτερη “ευαισθησία” περί την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας, κυρίως προεκλογικού χαρακτήρα. Κάθε που συμβαίνει κάτι που αφορά την δημόσια περιουσία, άπαντες οι εκλεγμένοι ξεθηκαρώνουν και με μάτι άγριο ετοιμάζονται να πολεμήσουν επίδοξους, λέει, σφετεριστές.

Κι άλλοι ξανασηκώνουν το ιερό σκήνωμα του γενναίου Δ. Κιντή, ως άλλου “Ελ Σιντ”, που πράγματι ξεκίνησε τον αγώνα προ αμνημονεύτων ετών, ενώ άλλοι μοιράζονται τίτλους αγώνος και γενναιότητας ανάμεσα τους, κραυγάζοντας με στεντόρειους ντελάληδες τα “κατορθώματα τους”. Να θυμίσουμε ακόμη μια φορά ότι οι κύριοι δικαστικοί αγώνες για το σύνολο της έκτασης, άρχισαν έντεκα χρόνια μετά το θάνατο του Κιντή και τελείωσαν το 2018 , ήτοι 23 χρόνια μετά το θάνατο του!

Μάλιστα ετοιμάζονται ,θαρρώ, να πάρουν και γραφιάδες να υμνήσουν τα “πεπραγμένα” τους στα πεδία της τιμής! Πώς αλλιώς θα μείνουν “κτήμα εσαεί”, οι αγώνες τους για την δημόσια περιουσία; Αν άφηναν το ζήτημα στην διάθεση της αληθούς ιστορίας, θα τους υμνούσαν μόνο οι συναγρίδες εν καιρώ έρωτος και μαζικής αναπαραγωγής!

Ο γράφων είχε την ατυχία να χειριστεί την υπόθεση αυτή επί σαράντα έτη, ως δικηγόρος και παλαιότερα δημοτικός σύμβουλος της, εκπροσωπώντας την πόλη, και “ατύχησε” να κερδίσει τις δίκες.

Και λέμε ατύχησε διότι με την δικαστική νίκη και την κατοχύρωση της δημόσιας περιουσίας, που φέρει την υπογραφή του, βρέθηκε ενώπιον δυο δυσάρεστων γεγονότων:

α) η κερδηθείσα αυτή, με τόσον κόπο, περιουσία ξεπουλήθηκε στους δανειστές της “τρόϊκας” και

β) ο ίδιος αντιμετώπισε την αγνωμοσύνη από μέρους όλων των “παραγόντων ” της πόλης. Τον χορό έσυραν οι τελευταίοι δήμαρχοι οι δε της αντιπολίτευσης δημοσίως σιώπησαν, στηρίζοντας ούτω την αθλιότητα.!

Κατανοητή βεβαίως η συμπεριφορά, η αποσιώπηση, δηλαδή, της προσφοράς ενός που έδρασε, ίνα αναδειχθεί, δια του σκότους, ως προσφορά τάχα, η αδράνεια άλλου.

Σήμερα, λοιπόν γεννήθηκε σοβαρό πρόβλημα με το υπό κατασκευή κτίριο ιδιώτη εν επαφή με το εμβληματικό αθλητικό κέντρο στην περιοχή “Χαλικάκι” ( και του χώρου αυτού η σωτηρία και η δημόσια χρήσις – είτε το θέλουν είτε όχι- φέρει, δυστυχώς γι αυτούς, την υπογραφή του γράφοντος!)

Άπαντες συνεπώς, οι “σπαθάριοι” σήμερα, που δεν πάτησαν το πόδι τους στα δικαστήρια όταν μόνοι μας κονταροχτυπιόμαστε επί χρόνια στις δικαστικές αίθουσες , όλοι οι εκ του ασφαλούς “αγωνιστές” , οι αγνώμονες “μονομάχοι” της δημοτικής αρένας, ήρθε η στιγμή να αποδείξουν την αξία τους στο πεδίο και όχι στα λόγια.

Να αποδείξουν την αξία της αγνωμοσύνης τους! Άπαντες!