Πολιτικής Ρηχότητας “Εγκώμιον”

Κοινότοπος λόγος, συνήθως απαντάται σε πολιτικούς είτε της κεντρικής σκηνής είτε της “παραδουλεύτρας” της, της τοπικής αυτοδιοίκησης. Να σημειωθεί ότι οι ανθρώπινοι αυτοί τύποι θεωρούν την εκλογή τους ως το ισοδύναμο της βαθιάς μόρφωσης!

Αιτία είναι η ρηχότητα και η έλλειψη έμπνευσης, που χαρακτηρίζουν ικανό αριθμό ατόμων που “διαπρέπουν “στην πολιτική σκηνή και στα πολιτικά “αντίσκηνα”!

Η ρηχότητα θεριεύει όταν οι τέτοιοι άνθρωποι επιχειρούν να απειλήσουν σοβαρά θέματα. Ενεργούν όπως μύγες, που ακουμπούν το ίδιο ενοχλητικά στις ακαθαρσίες και σε έναν πίνακα του Γκρέκο!

Εκεί που η κατάσταση δεν έχει ταίρι είναι όταν επιλέγουν να χτυπήσουν με λογύδρια και ανακοινώσεις, που συνηθίζονται σε εθνικές εορτές, πανηγυρικούς της ημέρας, παρουσιάσεις “έργων υποδομής”, καθώς και στις λεγόμενες πανηγύρεις “εκπολιτιστικών συλλόγων”. Λογύδρια που συνήθως γράφονται από ειδικούς συμβούλους, ισοδυνάμου επιπέδου.

Ιδού παράδειγμα ρηχής, κοινότοπης ανακοίνωσης, την οποία εξέδωσε, κάποιος κάποτε σοβαρός Δήμος, κείμενος εις το νότιο τμήμα της Αττικής, όπως βλέπουμε τον χάρτη. Αναφέρεται ( ο συγγράψας) στην επέτειο του Πολυτεχνείου:

” Άοπλοι φοιτητές απέναντι σε τανκς για μια καλύτερη και ελεύθερη Ελλάδα! Το σύνθημα “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία!” μας δίνει σήμερα την πυξίδα που χρειαζόμαστε για την υπεράσπιση των ιδανικών της πατρίδας μας. Η μνήμη είναι αυτή που μπορεί να διασώσει τόσο μεγάλους αγώνες που εξασφάλισαν την ελευθερία μας. Σήμερα το ελάχιστο που μπορούσε να εξασφαλίσει τον απαιτούμενο σεβασμό στην τιμή και δόξα των νεκρών ήταν η κατάθεση στεφάνου από το Δήμο ,,,,,,,,,,,,, (μαντέψτε ποιον) για τους Ήρωες του Πολυτεχνείου” .

Πουθενά καταγγελία για τον φασισμό! Για την ξενοκίνητη χούντα! Για την δικτατορία και τους δικτάτορες! Έτσι αόριστα, λοιπόν, κάποιοι πρώην ζωντανοί μεταβλήθηκαν με δόξα και τιμή σε νεκρούς χωρίς να ξέρουμε ποιος τους σκότωσε και υπό ποιες συνθήκες τους αφάνισαν! Πουθενά για το δράμα της Κύπρου και της τουρκικής εισβολής, για το οποίο δεν φταίνε μόνο οι χουντικοί.

Αποτελεί ντροπή;

Όχι!

Απλώς θηριώδη ρηχότητα. Άγνοια.

Και μάλιστα επικίνδυνη, καθώς ο κοινότοπος τούτος λόγος ξεματώνει εντελώς το πραγματικό νόημα!