Όσο μας κλέβουν τον ουρανό…
Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε «μουδιασμένοι» τις τελευταίες μονοκατοικίες της Ηλιούπολης να γκρεμίζονται μαζικά, δίνοντας τη θέση τους σε πολυόροφα τσιμεντένια κουτιά. Ξέρετε… αυτά που είναι όλα γκρι με άσπρα μπαλκόνια και αντί για κάγκελα έχουν τζάμι… Η πόλη έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο. Σύμφωνα με καταγγελίες συμπολιτών μας, διάφοροι επίδοξοι κατασκευαστές ενοχλούν κατοίκους μονοκατοικιών ακόμα και στα σπίτια τους, που τους χαϊδεύουν τα αυτιά για τα οφέλη της αντιπαροχής! Προφανώς, το φαινόμενο αυτό δεν είναι ούτε μόνο σημερινό, ούτε τοπικό.
Όλοι και όλες γνωρίζουμε λίγο ή πολύ πως οι κατασκευαστές και οι ιδιοκτήτες οικοπέδων, σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις (οι οποίες τάισαν με γενναιοδωρία τους πρώτους με τερατώδεις συντελεστές δόμησης), κατάφεραν από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 να μετατρέψουν τις ελληνικές πόλεις σε μικρές ή μεγαλύτερες «κολάσεις». Αλλά δε μάθαμε! Προφανώς αυτό το μοντέλο τριτοκοσμικής ανάπτυξης ήταν τόσο πετυχημένο και βιώσιμο, που συνεχίζουμε ακάθεκτοι σαν κοινωνία να πυροβολάμε τα πόδια μας εδώ και 60 με 70 χρόνια. Η Δημοκρατία του μπαζώματος!
Και επειδή συνήθως νομίζουμε ότι οι «κακοί» κερδοσκόποι είναι μόνο οι κατασκευαστικές εταιρείες (όχι πως δεν είναι), ας λάβουμε υπόψιν μας ότι υπάρχει και η διάθεση για κερδοσκοπία ενός μεγάλου μέρους του «άγιου» λαού. Μετά την οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας όπου είχαμε μία πτώση έως και εκμηδένιση της οικοδομικής δραστηριότητας, φαίνεται ότι σήμερα οι κατασκευαστές αγκαζέ με τους ιδιοκτήτες ακινήτων έχουν επανέλθει με μία «ολική επίθεση» στις γειτονιές μας, με σκοπό να χτίσουν ότι έχει απομείνει. Είναι παράνομοι; όχι φυσικά. Είναι ηθικοί; χμμμ… το συζητάμε.
Οι συνθήκες της αγοράς, δίνουν μία επιπλέον ώθηση στην οικοδομή. Αν λάβουμε ως δεδομένα την επέλαση του υπερτουρισμού, τις golden visa, τους ξένους «επενδυτές», την ανάπτυξη της βραχυχρόνιας μίσθωσης διαμερισμάτων κλπ, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο κλάδος του real estate πραγματικά καραδοκεί σαν το κοράκι πάνω από τη ποιότητα ζωής μας, τους τόπους μας και της ίδιας μας της επιβίωσης. Γειτονιές ξεκληρίζονται σε μία νύχτα, εξευγενίζονται ολόκληρες περιοχές, αλλάζοντας το χαρακτήρα και την ανθρωπογεωγραφία των πόλεων και όχι μόνο. Και η αύξηση των κατοικιών και της δόμησης δε μας λύνει κανένα πρόβλημα. Καθώς η προσφορά νέων κατοικιών, ούτε τις τιμές ρίχνει (ενοικίων και αγοράς), ούτε μας λύνει το στεγαστικό αδιέξοδο στο οποίο έχουμε περιέλθει σαν κοινωνία και μας σφίγγει σαν τανάλια. Αντίθετα εντείνει συνεχώς το πρόβλημα.
Ας γυρίσουμε όμως στο αρχική παρατήρηση που αφορά τη γειτονιά μας. Ένας επιπλέον επιβαρυντικός πολεοδομικός παράγοντας, ήταν η πρόσφατη υπόθεση με το Ν.Ο.Κ. (Νέο Οικοδομικό Κανονισμό), ο οποίος περιείχε άρθρο που έδινε μπόνους ύψους στις νέες οικοδομές, οι οποίες πληρούσαν κάποιες ενεργειακές προδιαγραφές. Το συγκεκριμένο μπόνους που δόθηκε από το Υπ.Εν. , στην ουσία έκανε τα κατασκευαστικά συμφέροντα να «τρίβουν τα χέρια τους», καθώς μπορούσαν να χτίσουν επιπλέον τετραγωνικά, κατά παράβαση των όρων δόμησης μιας περιοχής. Και οι κατασκευαστές φυσικά οργίασαν με ένα ξέφρενο τσιμεντένιο πάρτι εις βάρος του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής μας. Ωστόσο οι αντιδράσεις πολλών Δήμων του λεκανοπεδίου της Αθήνας, κατάφεραν να μπλοκάρουν τις νέες οικοδομικές άδειες που χρησιμοποιούσαν το συγκεκριμένο άρθρο. Ο Δήμος Φιλοθέης- Ψυχικού ήδη από το 2022 απαγόρευσε στην πολεοδομία του, να εκδίδει άδειες που κάνουν χρήση της διάταξης. Στο «παιχνίδι» μπήκαν και άλλοι Δήμοι των Βορείων και Νοτίων Προαστίων «παγώνοντας» τις κατασκευές που είχαν ήδη αρχίσει, με το Δήμο Αλίμου να μη δίνει ακόμα και σήμερα ηλεκτροδότηση σε κτίρια που έχουν υπερβεί τους όρους δόμησης της περιοχής. Η όλη υπόθεση κατέληξε στο ΣτΕ, όπου η Ολομέλεια έκρινε το άρθρο αντισυνταγματικό και έβαλε τέλος στο συγκεκριμένο μπόνους από 1/1 του 2025.
Μαντέψτε. Ο Δήμος Ηλιούπολης δεν ήταν μέσα σε αυτούς τους Δήμους. Παρότι το θέμα τέθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο αρκετές φορές με εισήγηση του Δημοτικού Συμβούλου της αντιπολίτευσης Θοδωρή Παπαδάτου, η Δημοτική Αρχή δεν θεώρησε ποτέ ότι έχει την πολιτική ευθύνη να υπερασπίσει την πόλη από αυτή την καταστροφή, αφήνοντας τους κατασκευαστές ανενόχλητους να ολοκληρώνουν το καταστροφικό τους έργο.
Επιπλέον, το γενικό μοντέλο ανάπτυξης δε φαίνεται να αλλάζει ούτε στο μέλλον. Και η απόδειξη είναι η πρόσφατη παρουσίαση του Τοπικού Πολεοδομικού Σχεδίου Ηλιούπολης από μελετητική ομάδα του Υπουργείου Ενέργειας στο Δημαρχείο. Μέσα στα πολλά δυσοίωνα που παρουσίασαν, αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι αναφέρθηκαν στο ενδεχόμενο μείωσης συντελεστών δόμησης στην περιοχή σαν κάτι σχεδόν απαράδεκτο. Καθώς όπως είπαν θα αποτελέσει αδικία για τους ιδιοκτήτες που δεν πρόλαβαν ακόμα να χτίσουν! Μας έκοψαν δηλαδή και την υπόνοια του δικαιώματος να το συζητήσουμε. Σα να μην έφτανε αυτό, πρότειναν ένταξη στο σχέδιο πόλεως των αυθαιρέτων κατοικιών στον Υμηττό, με κίνδυνο να χαρακτηριστούν νέα οικοδομικά τετράγωνα εντός του δασικού χώρου ως οικοδομήσιμα με τους ίδιους όρους δόμησης. Με απλά λόγια, μας φέρνουν από την Κερκόπορτα στον τόπο μας το ενδεχόμενο επέκτασης της πόλης προς το βουνό.
Θοδωρής Χορόζογλου
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Υψηλή Τάση)
