Ως εδώ!
Εχθές, στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης που γεννήθηκα, μεγάλωσα και πάλεψα, ακούστηκαν πολλά ένθεν κακείθεν.
Πολλά που δεν έπρεπε να ακουστούν, που κατά την μακρά περίοδο των αγώνων για τη δημόσια γη, ουδέποτε ακούγονταν, γιατί τότε υπήρχαν άνθρωποι σοβαροί.
Σήμερα στο όνομα μιας κουρελιασμένης Δημοκρατίας, κάποιοι κρεμάνε τα ” άγια “στο σχοινί όπως οι Ναπολιτάνες κάποτε τα βρακιά τους.
Σήμερα ό τι θέμα ανακύπτει, που αφορά δημόσια περιουσία ,εισάγεται αμέσως στο συμβούλιο αβασάνιστα, χωρίς μελέτη, δίχως περίσκεψη ή στοιχειώδη επιφύλαξη.
Ο γράφων απέχει συνειδητά εδώ και καιρό από τα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα της πόλης, ακόμη και από εκείνα στα οποία ανάλωσε την ζωή του, όπως η δημόσια περιουσία. Αιτία; Η από όλους, καθένας με τον τρόπο του, αγνωμοσύνης και βαριάς προσβολής.
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει ανοησίες. να έχει βαρύνουσα άποψη για πράγματα που αγνοεί ή που δεν σκαμπάζει. Ουδείς άλλωστε
πληρώνει φόρο ανοησίας.
Δεν έχει όμως το δικαίωμα να επικαλείται το όνομα μου, ούτε για καλό ούτε για κακό, χωρίς την άδεια μου.
Στην μακρά περίοδο που υπερασπίστηκα νικηφόρα την δημόσια περιουσία, φυσικά και έσφαλα. Μόνο ο νεκρός και ο δειλός δεν σφάλλει. Η κουτοπονηριά όμως και τα ψέματα από δημοτικούς ή νομικούς παράγοντες ή από όψιμους παρατρεχάμενους, που δεν μάτωσαν τα χέρια τους, δεν αγγίζουν την ιστορία μου.
Αυτά και τέλος.
Νίκος Καραβέλος
