Όποιος κάνει πως δεν ξέρει, ξέρει πάντα δυο φορές

Κάποτε πίστευα πως θ’ αλλάξω τον κόσμο… Αυτό δεν έγινε.  Ίσως το καταφέρετε εσείς. Όμως ο  αγώνας άλλαξε εμένα. Με άλλαξε πολύ. Μου έμαθε να βρίσκω τις αλυσίδες του φόβου μέσα μου, και όσο μπορώ να τις σπάω, να μη με ακινητοποιούν, ώστε να θυμάμαι,  να επιμένω και να γρηγορώ. Μου έμαθε να μιλώ και να διεκδικώ συλλογικά.

Δεν έχω τις λύσεις, έχω όμως την ακλόνητη πεποίθηση πως η νέα γενιά θα κάνει κόντρα σε όλους και σε όλα το ιστορικό της καθήκον, θα αγωνιστεί δηλαδή για ένα δικαιότερο κόσμο. Όχι, δεν είμαι παραπονεμένη, ούτε απογοητευμένη. Κείνο το βράδυ πίστεψα πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Και το πιστεύω ακόμα. Δεν μπορεί κανείς να μου στερήσει την ελπίδα. Όποιος κάνει πως δεν ξέρει ή πως δεν καταλαβαίνει, είναι συνένοχος σε έγκλημα. Και σας το λέω: Ποτέ και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την άνοιξη. Όσο και να καθυστερήσει κάποτε θα έρθει, θα το δείτε.

Όμως «Όποιος κάνει πως δεν ξέρει, ξέρει πάντα δυο φορές». Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως μπορεί να μας επιβάλλει ένα λυπημένο ή ένα χαρούμενο πρόσωπο; Θα είμαστε οργισμένοι, όταν θα μας πνίγει η αδικία, λυπημένοι όταν θα αποχωριζόμαστε αγαπημένους ανθρώπους, όπως τον Σωτήρη Πέτρουλα, τον Αλέκο Παναγούλη, τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, τον Παύλο Φύσσα, τα χιλιάδες ανήμπορα παιδιά του πολέμου, της φτώχειας και της τρομοκρατίας που χάνονται στο Αιγαίο. Και ναι, θα χαμογελάμε όταν αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη κοινωνία, όταν θα φωνάζουμε το πανανθρώπινο σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία».

Κι αν υπάρχουν κομμάτια από αυτό το μέλλον, μέσα στο γκρίζο σήμερα, αυτά είναι σαν τα χαμόγελά μας. Στα θρανία των σχολικών τάξεων, υπάρχουν σταγόνες απ’ το αύριο, στις νεανικές συνάξεις και στα μαξιλάρια μας σιγοψιθυρίζει τα μυστικά του το μέλλον.

Γιατί σας το λέω, αυτός ο κόσμος κάποια μέρα  θα αλλάξει!

Υστερόγραφο: Σύμφωνα με την ΟΙΕΛΕ, κάποια ιδιωτικά σχολεία δεν πρόκειται να τηρήσουν τα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία σχετικά με την πραγματοποίηση επετειακών εκδηλώσεων μνήμης για την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου. Λογικό, αφού αυτοί τέτοιες μέρες ασχολούνται μόνο με Halloween και Τhanksgiving, με τίποτα προγράμματα νεανικής επιχειρηματικότητας, κάτι  European Parliament Ambassadors Schools, κάτι Let’s do it Greece, κλπ… κλπ. Οι εκπαιδευτικοί όμως, οι δάσκαλοι των παιδιών μας, καλούνται «να συντηρήσουν  φωλιές νερού μέσα στις φλόγες». Για να μη χαθεί η μνήμη, για να μη σβήσουν τα  χνάρια που χάραξαν εκείνοι που αψήφησαν τον φόβο. Για να συνεχίσει η ζωή να τραβάει την ανηφόρα με πείσμα και θέληση, μέχρι τη χαραυγή ενός δικαιότερου και ανθρωπινότερου κόσμου.

Τζένη Σιούτη 

Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός

Το video από τον εορτασμό της σχολικής χρονιάς 2016-2017 και το κείμενο από αντίστοιχη εκδήλωση του σχολικού έτους 2019- 2020.