Όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή

Όλα τα σφυριά “βαράνε” για την απεργία της Παρασκευής 28 Φεβρουαρίου. Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, φοιτητές, μαθητές, ένας κόσμος, ένας λαός που συνειδητά και θυμικά μετά από δύο χρόνια εμπαιγμού, χλεύης και συγκάλυψης παίρνει βαθιά ανάσα για να βγει στην επιφάνεια και να αναπνεύσει οξυγόνο.

Ένας κόσμος που βρίσκει το βηματισμό του και δείχνει θαρρετά τον ένοχο. Όπου ένοχος όλες οι αστικές κυβερνήσεις που κυβέρνησαν έως σήμερα. Ένας κόσμος που βιώνει το συλλογικό τραύμα και μια γενιά που σημαδεύτηκε από αυτό. Ένας κόσμος που μετουσιώνει το σπαραγμό του σε πείσμα και πάει θαρρετά να βρει τις μέρες του φωτός και τη χαμένη του ελπίδα.

Ένας κόσμος που κοιτάει κατάματα το σύστημα – δολοφόνο και του βγάζει με αυθάδεια τη γλώσσα σαν έφηβο παιδί. Την Παρασκευή θα συναντηθούμε στους δρόμους του αγώνα και της ελπίδας γιατί το οφείλουμε στους νεκρούς μας, τους ζωντανούς-νεκρούς μας, τα παιδιά μας αλλά και τα αγέννητα παιδιά μας.

Το οφείλουμε και στους εαυτούς μας που εδώ χάμω, στη ρωγμή του χρόνου μας έλαχε ευθύνη τεράστια να γράψουμε την Ιστορία αλλιώς. “Σαν έτοιμοι απο καιρό”, ξερνάμε το “πάμε κι όπου βγει” στα μούτρα όσων το έκαναν σημαία γραμμένη με το αίμα του λαού…

Γιάννης Ρίτσος, «Ο Λαός»

Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια,
σωπαίνει, ακούει, κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια.
Και κάποιο βράδυ – πες σαν χτες – υψώνει το κεφάλι
κι αστράφτουνε τα μάτια του κι αστράφτει ο νους του πάλι.
Κι όπως περνάν κι όπως βροντάν, μαδάει ο αγέρας ρόδα
κι από τη λάσπη ξεκολλά της Ιστορίας η ρόδα.
Και τούτο το περήφανο, τ’ άμετρο ψυχομέτρι,
μόνη σημαία το φως κρατεί, μόνο σπαθί το αλέτρι.
Κι από τους τάφους ξεκινάν όλοι οι νεκροί του Αγώνα
και μπαίνουν πάλι στη σειρά με σιδερένιο γόνα.
Και φέγγουνε τα μάτια τους σ’ όλο το μέγα βάθος
σάμπως Ανάστασης κεριά μετά από τ’ Άγιο Πάθος.
Νάτος, περνάει ο αδούλωτος στρατός της δικαιοσύνης
και πάει να σπείρει όλη τη γης με στάρι κι άστρα ειρήνης.
Κι ως πάνω τους η Λευτεριά πάλλοντας ανατέλλει
φουσκώνει η άκρατη καρδιά του ανθρώπου σαν καρβέλι.

Ρόζα Λούξεμπουργκ η απεργός.