Όχι άλλο τάπητα (και κάρβουνο)

Οι Παριζιάνοι είναι γύφτοι!

Έχετε πάει στο Παρίσι; Έχετε ταξιδέψει στην πόλη του Φωτός; Αν όχι να το κάνετε άμεσα ώστε να έχετε την ευκαιρία να δείτε σε τι τραγική κατάσταση έχουνε τα πάρκα τους και να τα συγκρίνετε με τα πάρκα της Ηλιούπολης. 

Εκεί λοιπόν στο Παρίσι, υπάρχει ένα ιστορικό πάρκο ο Κήπος του Λουξεμβούργου (Jardin du Luxembourg). Είναι ίσως το πιο δημοφιλές πάρκο στο Παρίσι. Το πάρκο, που βρίσκεται κοντά στο Καρτιέ Λατέν, και προσελκύει μια μεγάλη γκάμα ανθρώπων, τουρίστες, γονείς με τα παιδιά τους, παππούδες γιαγιάδες φοιτητές κλπ.

Ο Διάσημος αυτός κήπος εκτός από παρτέρια με φυτά, ψηλά δέντρα, σιντριβάνια έχει και διαδρόμους περιπάτου αλλά και χώρους με παγκάκια καρέκλες τραπεζάκια που κάθονται οι Παριζιάνοι και όχι μόνο. Κάτι που γίνεται και στα δικά μας πάρκα, σε μικρότερη έκταση βεβαίως. Πέρα από την έκταση όμως υπάρχει μια ακόμη ποιοτική διαφορά μεταξύ πάρκων της Ηλιούπολης και Κήπου του Λουξεμβούργου.

Παιδική χαρά μέσα στον Κήπο του Λουξεμβούργου. Τα όργανα πατάνε στο χώμα.

Στο Παρίσι το πάρκο έχει χώμα! Ναι στην πόλη του φωτός, στο κοσμοπολίτικο Παρίσι τα πάρκα έχουν χώμα! Είναι τόσο πίσω οι Παριζιάνοι που δεν κοιτάνε να ξεστραβωθούνε από εμάς και να καλύψουν το χώμα με μοκέτα.

Προτιμούν την σκόνη, την λάσπη όταν βρέχει από μια τεχνητή ψεύτικη μοκέτα σε πράσινο χρώμα που να θυμίζει φύση. Οι βλάχοι οι Παριζιάνοι προτιμούν την φύση, αντί της μίμησης της φύσης όπως εμείς εδώ στην Ηλιούπολη. Είναι τόσο πίσω και αντίστοιχα εμείς είμαστε τόσο μπροστά!

Εδώ οι βλάχοι παριζιάνοι απολαμβάνουν τον ήλιο μέσα στο χώμα και την σκόνη.

Προφανώς και οι Παριζιάνοι δεν είναι γύφτοι και προφανώς τα πάρκα τους είναι θαυμάσια με κορυφαίο τον Κήπο του Λουξεμβούργου. Επειδή λοιπόν δεν είναι γύφτοι δεν σκέφτηκαν ποτέ να καλύψουν το φυσικό χώμα με μοκέτα. Γιατί το χώμα το έχει ανάγκη ο άνθρωπος και κυρίως τα παιδιά, ώστε να παίξουν με αυτό, να τρέξουν σε αυτό, να λερωθούν σε αυτό, να πέσουν και να χτυπήσουν σε αυτό. Γιατί το χώμα είναι όμορφο όταν μυρίζει μετά την πρώτη βροχή. Γιατί όταν περπατάς στο χώμα ακούς τα βήματά σου. Γιατί μοκέτα έχεις στο παιδικό δωμάτιο η στο σαλόνι γι αυτό όταν βγαίνεις έξω από το σπίτι είτε εσύ, είτε το παιδί, δεν πρέπει να πατάς πάλι σε μοκέτα. Γιατί αν είναι όλα στρωμένα με μοκέτα η ανάπτυξη του παιδιού θα είναι -και για άλλους λόγους- προβληματική και  κατάληξη θα είναι ο ψυχαναλυτής, με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. 

Πάρκο Μπελλες. Είμαστε πολύ μπροστά. Παριζιάνοι φάτε την σκόνη σας!

Στις μεγαλουπόλεις που ζούμε και μεγαλώνουμε, ψάχνουμε ένα κομμάτι γης για να αναπνεύσουμε, να νιώσουμε, να γειωθούμε. Δεν ψάχνουμε ένα κομμάτι πράσινης η μωβ μοκέτας. 

Ναι είναι δύσκολη η συντήρηση των πάρκων, ναι χρειάζονται κονδύλια, ναι τρέχουν εργολαβίες που έχουν ξεκινήσει από την προηγούμενη διοίκηση και εξελίσσονται τώρα. Όλα αυτά είναι γνωστά. Όπως είναι γνωστό οτι η προηγούμενη διοίκηση το ξεκίνησε όλο αυτό και γέμισε όλες τις παιδικές χαρές με μοκέτες παντός χρώματος. Και η τωρινή το συνεχίζει.

Όμως μια διοίκηση Δήμου, μπορεί και πρέπει με τα έργα της να σέβεται την φύση, την πόλη, τους κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης, τις σύγχρονες ανθρώπινες ανάγκες, τις ανάγκες των κατοικίδιων. Μια Δημοτική αρχή πρέπει να διδάσκει αισθητική!

Με την προϋπόθεση να διαθέτει αισθητική.

Αν δεν μπορεί να τα κάνει αυτά, τουλάχιστον αυτό που η φύση μας έδωσε, ας μην το καταστρέφει. 

 

Θ.Κ

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *