Μια ανεπανάληπτη βραδιά στο Δημοτικό Συμβούλιο Ηλιούπολης

Ετεροντροπή: Ουσιαστικό. Σημαίνει την ντροπή που νιώθει κάποιος για τις πράξεις ή τη στάση κάποιου άλλου προσώπου. Αυτό ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα που βίωσα παρακολουθώντας τις τρείς πρώτες ώρες της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, την Πέμπτη 27 Ιουνίου. Ετεροντροπή, μαζί με αμηχανία και θλίψη, για όσα έγιναν. Και δεν έγιναν και λίγα.

Στο Δημοτικό Συμβούλιο Ηλιούπολης η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη πριν ακόμη ξεκινήσει η διαδικασία. Υπάρχει αρνητική παράδοση σε αυτό. Όλοι έρχονται για να σφαχτούνε. Αν δε, στα θεωρία του κοινού υπάρχουν και πολίτες  δηλαδή θεατές, τότε η σφαγή μετατρέπεται σε σφαγή του Δράμαλη. 

Κάπως έτσι ξεκίνησε και η χτεσινή διαδικασία. Με φλέγον θέμα μεταξύ άλλων την τοποθέτηση του Δημάρχου στο ΔΣ της Εταιρείας Κοινοχρήστων Ελληνικού. Το Θέμα της “επένδυσης” στο Ελληνικό είναι red flag σχεδόν για όλους.

Η συγκεκριμένη τοποθέτηση προκαλεί αρκετά ερωτηματικά τα οποία εδώ και καιρό δεν απαντώνται με σαφήνεια. Η Απάντηση “Θα δείτε τι σημαίνει αυτό όταν ολοκληρωθεί η επένδυση”, δεν είναι απάντηση. Δεν ενημερώνει. Λειτουργεί ακριβώς αντίθετα.

Σωρεύει ερωτήματα και απορίες, ενισχύει σενάρια. Ο Δήμαρχος απαντούσε χωρίς να απαντά σε πολλά από τα ερωτήματα. Αυτό πυροδοτούσε νέες ερωτήσεις. Ο ίδιος ένιωθε το επιθετικό κλίμα της αντιπολίτευσης και απαντούσε εξίσου επιθετικά, με ατάκες και υπονοούμενα. Οι φράσεις  “με πολεμάτε”, “με πολεμούν”, “αλλά θα νικήσω”, “θα νικήσουμε” ακούγονταν  συνεχώς με κάθε ευκαιρία.

(Άντε τώρα να εξηγήσεις οτι έναν νεοεκλεγμένο δήμαρχο δεν τον πολεμάς γιατί είναι πολύ μικρό το χρονικό διάστημα ώστε να βγάλεις ασφαλές συμπέρασμα, για το τι ακριβώς θα πολεμήσεις. Στους πρώτους έξι μήνες τι να κρίνει κανείς, αφού ουσιαστικά δεν υπάρχει δημοτικό έργο. Είναι πολύ νωρίς για πολλά. Άρα πόλεμος δεν μπορεί να γίνει. Αλλά που να το πεις  και ποιος να το καταλάβει όταν είμαστε στην φάση “καμαρώνω την σκιά μου”) 

Ένα δεύτερο σημείο που προκαλεί εντάσεις και μαλλιοτραβήγματα, είναι η μη τήρηση του χρόνου. Η πλειοψηφία των συμβούλων που έκαναν ερωτήσεις στην αρχική φάση των εκτός ημερησίας ερωτήσεων, μιλούσαν για 10, 15 και 20 λεπτά χωρίς να διατυπώνουν ερώτηση αλλά κάνοντας τοποθετήσεις, όταν ο προβλεπόμενος χρόνος είναι 2 λεπτά! Χαρακτηριστικά σύμβουλος της αντιπολίτευσης μέσα στα 2 λεπτά που είχε στην διάθεσή του προσπάθησε να χωρέσει 7 ερωτήσεις (!) με ισάριθμες τοποθετήσεις, που βεβαίως δεν χώρεσαν. Στο 20λεπτο άρχισε η πρόεδρος να του ζητάει να σταματήσει. Αυτό προκάλεσε την έκρηξή του. “Δεν θα μας φιμώσετε” κλπ

Η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου η κυρία Δήμητρα Κορμά Γκουτζιάνα ΔΕΝ μπορούσε να επιβάλει τον χρόνο στους ομιλητές, ΔΕΝ μπορεί να ελέγξει την κατάσταση. Εμμέσως το παραδέχτηκε και η ίδια όταν εκλιπαρώντας σχεδόν έκανε δυο φορές παρατήρηση  στον γραμματέα του Δημοτικού Συμβουλίου Ευάγγελο Κεφαλά να αφήσει το έδρανό του και να έρθει να κάτσει δίπλα της στο προεδρείο ώστε να βοηθάει την κατάσταση. Και κάποια στιγμή που το έκανε όντως βοήθησε, αλλά για λίγο. 

Την συνεδρίαση τορπίλισε δημοσιογράφος εκδότης εφημερίδας ο οποίος ήθελε μετ επιτάσεως να πάρει τον λόγο ώστε να απαντήσει για άρθρο που δημοσίευσε προχτές και εμπλέκει την μητέρα του Δημάρχου. Η πρόεδρος δεν του έδωσε τον λόγο. Ο ίδιος απαίτησε τον λόγο. Κάθισε στα έδρανα των συμβούλων προσπαθούσε να ανοίξει μικρόφωνο για να πει αυτά που ήθελε. Η πρόεδρος τον επανάφερε συνεχώς. Το αδιέξοδο “λύθηκε” με την πρώτη διακοπή της συνεδρίασης.

Η ένταση μεταφέρθηκε στο φουαγιέ και πάλι  μέσα στην αίθουσα μόλις ξανά ξεκίνησε η διαδικασία. Ο ίδιος σε πολύ έντονο ύφος  να περιφέρεται στην αίθουσα και να ζητάει τον λόγο, η πρόεδρος να μην του τον δίνει. Ο ίδιος χωρίς να έχει τον λόγο να αρχίζει φωνάζοντας να τοποθετείται για το θέμα που ήθελε να αναπτύξει, να μπλέκει μέλη της οικογένειας του Δημάρχου, η πρόεδρος φωνάζοντας να του ζητάει να βγει εκτός αιθούσης. “Εμένα θα βγάλεις έξω. Είμαι Δημοσιογράφος”, “Βγείτε έξω δεν έχετε τον λόγο”. “Σας παρακαλώ”. Δημοτικοί σύμβουλοι της συμπολίτευσης όρθιοι με φωνές να του ζητούν να φύγει. Όλα αυτά με πολύ δυνατές φωνές. Πανζουρλισμός. Κάπου εκεί γίνεται μια δεύτερη διακοπή μπας και ηρεμήσουν τα πνεύματα. 

Στέλεχος της διοικούσας παράταξης βγαίνοντας μουρμούριζε, “Και έκανα τόσο αγώνα να βγώ σύμβουλος για να έρθω σε αυτό το μπουρδέλο”. Άλλοι έβγαιναν για τσιγάρο, άλλοι στο κυλικείο για νερό. 

Να σημειωθεί ένα ακόμη κομβικό σημείο της βραδιάς. Ο κλιματισμός στο Δημαρχείο δεν λειτουργεί εδώ και περίπου ένα μήνα. Όλο αυτό το σουρεαλιστικό σκηνικό γίνονταν με την αίθουσα να βράζει μαζί και οι άνθρωποί που ήταν μέσα. Η τρομερή ζέστη ανέβαζε την ένταση στα κόκκινα. Και κλιματισμός βέβαια να υπήρχε η ένταση πάλι στα κόκκινα θα ήταν, αλλά η μη ύπαρξη του επιδείνωνε σταδιακά την κατάσταση. 

Εντωμεταξύ στα θεωρία του κοινού περίμεναν υπομονετικά δύσμοιροι κάτοικοι να θέσουν το θέμα τους, για το πάρκο Μπέλλες και τις μοκέτες που στρώνει εκεί ο Δήμος. Άναυδοι και αμήχανοι με βεντάλιες στα χέρια παρακολουθούσαν μπροστά στα μάτια τους το Σπιρτόκουτο του Οικονομίδη με ερμηνείες υψηλού επιπέδου.

Κάποια στιγμή και μετά την δεύτερη διακοπή, όταν όλα φαίνονταν οτι θα ηρεμούσαν κάπως, νέκρωσαν τα μικρόφωνα. Συνέβη και αυτό. Πόσο να αντέξουν και αυτά; Η πρόεδρος πάταγε τα κουμπιά, αλλά τίποτα. Νέα διακοπή για να φτιαχτούν τα μικρόφωνα. Είχαν περάσει δυο ώρες και το μόνο που γίνονταν σε αυτή την αίθουσα ήταν ένας ατελείωτος καυγάς όλων με όλους. Σχεδόν όλων με σχεδόν όλους. Και τον εκδότη δημοσιογράφο να περιφέρεται και να φωνάζει. Απόλυτος σουρεαλισμός.

Κάποια στιγμή  έφτιαξαν τα μικρόφωνα,  μπήκαν όλοι ξανά στο καμίνι για να αρχίσει εκ νέου η οχλοβοή. Είναι εκεί που λες οκ ηρέμησαν τα πράγματα. Να παρακολουθήσουμε και λίγο συνεδρίαση. Εκεί λοιπόν είναι η στιγμή που ο αόρατος σεναριογράφος που γράφει το σενάριο της βραδιάς έχει τρελή έμπνευση.

Ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται ένας αστυνομικός! Πίσω του άλλος ένας!!! Ο γράφων ήταν ακριβώς δίπλα στην πόρτα. Βλέπω τον αστυνομικό να κοιτάει διερευνητικά τον χώρο σαν να έψαχνε δολοφόνο η νεκρό. Έκπληκτος ο άνθρωπος κοίταζε τους ιδρωμένους και ξαναμμένους συμβούλους που με την σειρά τους κοίταγαν τον απορημένο αστυνόμο. Είχε το ύφος του συζύγου που ανοίγει την πόρτα και βρίσκει την γυναίκα του με άλλον. Κάποιος ρωτάει τι θέλετε εδώ και ο αστυνομικός απαντά “Μας έστειλε η κυρία Ψυρροπούλου“.

Δεν ξέρω ποια Ψυρροπούλου εννοούσε, αλλά το είπε. Δεν ξέρω αν πρέπει οι αστυνομικοί να αναφέρουν τον εντολέα τους, αλλά το είπε. Και το είπε δύο φορές. Η φράση αυτή ακούστηκε δυο φορές από το στόμα του αστυνομικού.

Περιττό να πούμε τι έγινε στην συνέχεια. Ο Δήμαρχος κατέβηκε κάτω ήρθε προς τους αστυνομικούς, Δημοτικοί σύμβουλοι πάγωσαν. Η αντιπολίτευση φώναζε “τι πράγματα είναι αυτά”, “ούτε στην χούντα”. Η πρόεδρος από το μικρόφωνο σαστισμένη διαβεβαίωνε οτι δεν κάλεσε αυτή την αστυνομία και οτι δεν έχει σχέση με όλο αυτό. Φωνές, ζέστη, ένταση. Ευτυχώς λόγω της αστυνομίας είχε σιγήσει ο εκδότης.

Το πεδίο μάχης μεταφέρθηκε στο φουαγιέ. Εκεί είδαμε άλλους δύο αστυνομικούς. Ο πρώτος αστυνομικός μόλις κατάλαβε τι είχε προκαλέσει, άρχισε να λέει οτι πήραν σήμα από την άμεση δράση, κάποιος τους ειδοποίησε και άλλα τέτοια. Η Αντιπολίτευση να τον ρωτά, “ποιος σε έστειλε”. Αυτός να τα μασάει. Ο Δήμαρχος ελαφρώς αμήχανος να τους ωθεί προς την έξοδο σιγά σιγά. 

ΜΑΚΕΛΕΙΟ!

Θλίψη, κατάπτωση,  ξεπεσμός.

Μετά και από αυτό το σκηνικό νιώθοντας οτι εκεί μέσα κινδυνεύει η σωματική αλλά κυρίως η πνευματική μου ακεραιότητα, μπήκα αθόρυβα στην αίθουσα καμίνι, πήρα την τσάντα μου και έφυγα ανακουφισμένος. 

Έξω από το Δημαρχείο, είδα  παρκαρισμένες δυο μοτοσυκλέτες της αστυνομίας  με τους 4 αστυνομικούς όρθιους να συζητάνε και να γελάνε…

Θύμιος Καλαμούκης