Μια ακόμη απρέπεια

Στα εγκαίνια παραβρέθηκαν παράγοντες της Παλαιστίνης, ο Πρέσβης της, πολύς κόσμος και ιδίως νέα παιδιά. Τα εικαστικά ήταν έργα σημαντικών καλλιτεχνών, που είχαν την καλοσύνη να τα φέρουν, ως απόδειξη της ευαισθησίας τους για το στυγερό έγκλημα των Ισραηλινών σε βάρος, κυρίως, παιδιών και της στήριξης τους στον αγώνα τους.

Έφερα κι εγώ, ως ελάχιστη συνεισφορά μου, το ποιητικό βιβλίο μου με τίτλο: “Αμίρ Αγιάντ”, γραμμένο για ένα δίχρονο παιδάκι από την Γάζα, τον Αμίρ Αγιάντ, που εκτέλεσαν μαζί με όλη την οικογένεια του μέσα στο σπίτι του οι ίδιοι εγκληματίες. Το σκότωσαν λίγες ημέρες πριν από την γέννηση του γιού μου. Ήταν Μάρτης του 2003!

Σε προηγούμενο σημείωμα μου, στηλίτευσα , όπως είχα υποχρέωση την αδιάφορη στάση του επίσημου Δήμου και των εκπροσώπων του, την ασύμβατη και ασύμμετρη με την βαρύτητα του γεγονότος και της σημασίας του συμπεριφορά. Ήλπιζα ότι αιτία ήταν μια συνήθης ελαφρότητα .

Με κατάπληξη διαπίστωσα ότι η στάση δεν ήταν τυχαία. Δομική ήταν και προφανώς ιδεολογικά αρνητική. Σαν να τους ενοχλούσε, να τους βάραινε η εκδήλωση. Σαν να ήθελαν να απαλλαγούν. Σαν να ένιωθαν άβολα με αυτήν.

Εξηγούμαι:

Ενώ η έκθεση ήταν να ολοκληρωθεί την Κυριακή 9 Ιουνίου, το βράδυ ( 3 έως 9 Ιουνίου έγραφε η αφίσα) και ενώ τούτο είχε επισήμως αποτυπωθεί στο πρόγραμμα, παρά ταύτα με προφορική, αυθαίρετη και αιφνιδιαστική, απόφαση κάποιου “καίριου παράγοντα”, η έκθεση έληξε “βιαίως” το Σάββατο 8 Ιουνίου. Και τα εκθέματα άρον άρον κατέβηκαν!

Θλιβερή για τον Δήμο και τους παράγοντες του Μουσείου, (δεν εννοώ τους εργαζομένους), ήταν η εικόνα. Μεγάλος αριθμός επισκεπτών , που είχαν προσέλθει για να δουν την έκθεση( που μόνο για τον Δήμο δεν ήταν, φαίνεται, σημαντική), ξεροστάλιασαν να περιμένουν μάταια μπροστά από τις κλειδωμένες θύρες του Μουσείου και διαμαρτύρονταν.

Μεταξύ αυτών, ατυχώς για μένα, και κάποιοι φίλοι μου λογοτέχνες και εικαστικοί που είχα προσκαλέσει και που η ταλαιπωρία τους με κάνει να ντρέπομαι για την πόλη μου.

Αλήθεια κύριοι του Δήμου., ¨Εξ όνυχος τον λέοντα”! Από αυτά κρίνεται η πολιτική και πολιτιστική επίγνωση κι όχι από βίντεο αυταρέσκειας και αλαζονείας. Από τέτοια κρίνεσαι, αν, δηλαδή, συμπάσχεις σε όσους αδικούνται και σκοτώνονται και αν τιμάς τον πολιτισμό τους . Αν είσαι σταθερά εναντίον εκείνων που σκοτώνουν παιδιά! Αν είσαι άνθρωπος.

Οφείλουν, νομίζω, οι καίριοι παράγοντες του Δήμου Ηλιούπολης να επαναπροσδιορίσουν, όσο δύνανται, τον τρόπο που σκέφτονται και πράττουν. Όσο είναι καιρός!

Αναμένουμε, εν τω μεταξύ (αν όχι απαιτούμε), μια λογική εξήγηση για το νέο ολίσθημα, Αυτονόητο ότι δεν αποτελεί εξήγηση ότι είχαμε εκλογές την Κυριακή. Αυτό, αν χρησιμοποιηθεί, θα συνιστά βαριά προσβολή της νοημοσύνης μας.