Κραυγή για την Γάζα

Η είδηση μιλά για ένα νέο χτύπημα του Ισραηλινού στρατού σε καταυλισμό προσφύγων στην Γάζα. Οι νεκροί πάνω από 20 μπορεί να φτάσουν τους 50, οι τραυματίες πάνω από 100. Οι εικόνες που έρχονται από την γη της γενοκτονίας είναι οι κλασικές. Αντίσκηνα, ρούχα, κουβέρτες, βαλίτσες, παιχνίδια, κατσαρόλες  όλα ανακατεμένα από το ωστικό κύμα.  Άνθρωποι με αίματα στο πρόσωπο, στα χέρια, στο σώμα, γυναίκες να θρηνούν με τα χέρια στον ουρανό και πατεράδες με μωρά στην αγκαλιά να τρέχουν.

Αυτή είναι η πιο χαρακτηριστική εικόνα από αυτήν την γενοκτονία, πατεράδες  να τρέχουν μήπως και προλάβουν να σώσουν την ξέψυχη ζωή που  κρατάνε στα χέρια τους. Και αυτό το βλέμμα αγωνίας και θρήνου στα μάτια τους. Ελπίδας και θανάτου μαζί.

Πόσο πόνο μπορεί να αντέξει ένας λαός; Πόσα δάκρυα μπορεί να χύσει ένας άνθρωπος. Μια μάνα που θρηνεί το νεκρό βρέφος δίπλα της. Ένα τρομαγμένο  παιδί που τρέμει και κλαίει. Ένας έφηβος με κομμένο πόδι.

Πόσα δάκρυα χύνονται καθημερινά; Πόσα δάκρυα κρύβονται  στον ανθρώπινο οργανισμό; Τι αποθέματα υπάρχουν; Με τι μονάδα μέτρησης να τα υπολογίσεις; Βάρος; Πυκνότητα; Ταχύτητα που κυλάνε;

Στερεύουν τα δάκρυα κάποια στιγμή; Και αν ναι για ποιον λόγο;  Πόσα δάκρυα έχουν ποτίσει την γη της Παλαιστίνης; Γιατί όλα αυτά σε αυτόν τον πανάρχαιο άνυδρο τόπο; 

Ίσως τελικά γι αυτό. Επειδή ακριβώς είναι ξερός και άνυδρος ο τόπος, έρχονται τα φριχτά έργα συμφερόντων και  ανθρώπων να τον ποτίσουν.

Να μην σηκώσουμε το βλέμμα μας από το έγκλημα που γίνεται εκεί. 

Λευτεριά στην Παλαιστίνη.

Λευτεριά σε όλους εμάς που έχουμε ήδη μετατραπεί σε  παθητικούς δέκτες του θανάτου.