Καλή Παναγιά!
Καλή Παναγιά, λοιπόν!
Για την γλύκα της παράδοσης που ορκίστηκα να υπερασπίζομαι.
Καλή Παναγια!
Για τις μνήμες των παιδικών χρόνων.
Για την μεγάλη γιορτή στην πλατεία κοντά στην πόλη μου, που την υπερασπίστηκα.
Καλή Παναγιά!
Γιατί εμείς οι μη ” ευσεβείς “συνηθίζουμε να σεβόμαστε. Γιατί η Παναγία είναι κομμάτι πελώριο της ζωής και της τέχνης της πατρίδας μας. Γιατί πιστεύοντες ή μη, οφείλουμε να θυμόμαστε εκείνο το ” Μαυροματα”, όπως την ονομάτισε με το δικό του σεβας ο Καραϊσκάκης.
Καλή Παναγιά!
Γιατί την σεβάστηκε ο Κολοκοτρώνης. Γιατί την σεβάστηκε ο Κωνσταντίνος Δραγάσης.
Γιατί τη σεβάστηκαν οι αιώνες κι αυτό ήταν γλύκα κι απαντοχή. Στην ειρήνη και τον πόλεμο.
Γιατί ο πατέρας μου, ο μη ευσεβής , προέκτεινε τον αναστεναγμό του με το όνομα της.
Καλή Παναγιά!
Γιατί το όνομα της στα ελληνικά είναι τόσο καλόηχο : Παναγιά!
Γιατί μόνο οι ασεβείς, οι κομπλεξικοί, οι αγράμματοι, οι πνευματικά ανάπηροι το χλευάζουν ή το απαξιώνουν. Και βρίσκουν οι ανόητοι αυτή την ευχή λανθασμένη.
Καλή Παναγιά, λοιπόν!
Γιατί γιορτάζει κι εγώ θυμάμαι! Κι ο,τι θυμάμαι υπάρχει, τουλάχιστον για μένα.
Γιατί το είπα στα παιδιά μου.
Γιατί δεν επιτρέπω να απαξιώνονται οι μνήμες μου. Γιατί τότε δέρνω! Κι όποιος επιθυμεί ας κοπιάσει!
Καλή Παναγιά!
Γιατί αυτό ενοχλεί τους κακομούτσουνους!
Νίκος Καραβέλος Δικηγόρος συγγραφέας.
Μια επιθετική θρησκεία χρειάζεται πάντα επιθετικούς οπαδούς; Στην προκειμένη περίπτωση δεν επιβεβαιώνεται αυτό. Φυσικά ο καθένας μπορεί να διατυμπανίζει τα θρησκευτικά του πιστεύω. Αυτό που είναι απαράδεκτο όμως είναι να χρησιμοποιεί τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς για όσους πιθανόν διαφωνούν με τα πιστεύω του. Προσωπικά δε θα το έκανα, γιατί εάν το έκανα θα χρησιμοποιούσα πιο ακραίους χαρακτηρισμούς για όσους αβαντάρουν με τον τρόπο τους αυτή την άθλια εξουσία χωρίς να διαχωρίζουν το προσωπικό από το εξουσιαστικό στοιχείο.
Και για να ξεκαθαρίσω και τη δική μου θέση, είμαι ένας κακομούτσουνος, ένας από αυτούς που δεν πιστεύουν σε καμιά παναγιά και σε κανέναν θεό πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για δομικά στοιχεία μιας θρησκείας που κάποτε επιβλήθηκε δια πυρός και σιδήρου και έκτοτε αποτελεί μια από τις ισχυρότερες πολιτικές και οικονομικές εξουσίες. Πιστεύω μόνο στον άνθρωπο σα θηρίο και σα θεό, όπως είπε ο Αριστοτέλης. Πιστεύω σε μένα, στον διπλανό μου και σε κάθε κατατρεγμένο έμβιο ον. Αντί του καλή παναγιά λοιπόν, εγώ θα προτιμούσα το εμπρός της γης οι κολασμένοι.