Και να που φτάσαμε εδώ, Χωρίς αποσκευές

Σε λίγες μέρες έχουμε ευρωεκλογές και πραγματικά αναρωτιέμαι τι είδους επιρροή μπορεί να έχει η ψήφος των Ελλήνων πολιτών όταν η Ελλάδα εκλέγει μόνο 21 σε σύνολο 716 ευρωβουλευτών;

Εκλογικά απειροελάχιστη. Πολιτικά, αν μπορούσε να εκφραστεί δυναμικά μια αποδοκιμασία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της ΕΕ, τότε ναι, θα είχε αντίκτυπο. Αυτό όμως τη δεδομένη στιγμή φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός.  Το μόνο σίγουρο είναι πως  η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πάει καλά, το καράβι θαλασσοπνίγεται.

Στον ορίζοντα διαφαίνεται μια νέα χρηματοοικονομική- δημοσιονομική κρίση, καθώς η ΕΕ στηρίζεται κυρίως σε βιομηχανικά καρτέλ της Γερμανίας που ήδη κλυδωνίζονται. Έμεινε πίσω τεχνολογικά, παραγωγικά, οικονομικά από  ΗΠΑ και Κίνα. Πολλές Ευρωπαϊκές εταιρείες, αλλάζουν έδρα, όλο και πιο συχνά διαλέγουν την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Το ευρωπαϊκό ιερατείο, αφού ξεζούμισε τον Ευρωπαϊκό Νότο, οδήγησε – ελλείψει κοινωνικής και οικονομικής στήριξης – τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα σε ένδεια και πρωτόγνωρη κοινωνική ανισότητα. Κατάργησαν δημοκρατικές και προσωπικές ελευθερίες, λεηλάτησαν ανθρώπους και φύση.  Δημιούργησαν στρατιές μεταναστών, που τους πνίγουμε κιόλας άμα λάχει, – λόγω πολεμικών συρράξεων, φτώχιας και οικολογικής καταστροφής  – στις οποίες βάλαν το χεράκι τους,  βλέπε Αφρική.

Το μόνο που ευδοκίμησε περαιτέρω είναι τα κεφάλαια των υμετέρων με τους οποίους έκανε τις δουλειές της. Το ευρωπαϊκό κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο καταρρέει και συμπαρασύρει μαζί του τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Η σήψη είναι βαθιά πολιτική, κοινωνική, οικολογική, ηθική. Η ΕΕ με τις πολιτικές της επιλογές είναι η κύρια υπεύθυνη για την άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού, που είναι δυστυχώς  ante portas.

Και δεν έφταναν μόνο αυτές οι πληγές του «Φαραώ», ήρθαν και οι πόλεμοι και η γενοκτονία. Και ναι μεν στην περίπτωση της Ουκρανίας η ΕΕ έδειξε υπερβάλλοντα ζήλο, μαζί με τις ΗΠΑ, στέλνουν όπλα, κεφάλαια και Γάλλους εκπαιδευτές στρατού, οσονούπω και στρατό προς ενίσχυση του γραφικού Ζελένσκι.

Παίζουν με τη φωτιά, τσαμπουκαλεύονται με τον Πούτιν, ενώ η ανθρωπότητα βρίσκεται στην πιο επικίνδυνη στιγμή, μετά την κρίση των πυραύλων στην Κούβα, το 1962. Και δε φτάνουν αυτά, σχεδιάζουν και στρατιωτικά ευρωομόλογα, και καλά για κοινές ευρωπαϊκές στρατιωτικές δαπάνες. Τι να πει κανείς!  Από την άλλη το Ισραήλ επιχειρεί γενοκτονία στη Γάζα και δεν κουνιέται φύλλο. Σχεδόν σαράντα χιλιάδες νεκροί,  η λωρίδα της Γάζας σκαμμένη εκ θεμελίων, λιμός και θάνατος. Το ΔΠΔ της Χάγης ερευνά τη γενοκτονία, και συζητάει για την έκδοση εντάλματος σύλληψης του Νετανιάχου  και όμως η πονόψυχη ΕΕ, μαζί και η Ελλάδα  δεν έχουν δάκρυα για την Παλαιστίνη.  Άκρα του τάφου σιωπή…. Αυτή είναι η δημοκρατική Ευρώπη «των λαών».

Στα δικά μας τώρα

Πιστεύω πως όλα τα παραπάνω αναφερθέντα είναι σκληρός νεοφιλελευθερισμός, με εσάνς αποικιοκρατικής αντίληψης από το ευρωπαϊκό ιερατείο, που όμως τα στηρίζει ανοιχτά χωρίς επιφυλάξεις, με νύχια και με δόντια η δική μας κυβέρνηση. Κι εδώ κυριαρχεί η σήψη και η διαφθορά. Η ακρίβεια καλπάζει, τα ενοίκια στα ύψη, λαϊκές κατοικίες βγαίνουν στο σφυρί, δημόσια υγεία υπό διάλυση, στα νοσοκομεία κλείνουν κλινικές λόγω υποστελέχωσης, στην Παιδεία μια απ΄ τα ίδια, έχουμε όμως  ιδιωτικά Πανεπιστήμια, τι τύχη!  Σκάνδαλα, Τέμπη, παρακολουθήσεις, συγκάλυψη, κρατική αδιαφορία, σάρωση δικαιωμάτων και ελευθεριών, εγκληματικότητα και γυναικοκτονίες και… ατέλειωτος ο κατάλογος των δεινών μας.

Αυτή είναι η κατάσταση, από το υπερτοπικό στο τοπικό, από τη μεγάλη  εικόνα στη μικρή και τούμπαλιν. Δεν είμαι αισιόδοξη και πιστεύω πως είμαστε πολλοί που νιώθουμε έτσι. Όμως οι άνθρωποι των κινημάτων δεν πετάμε ποτέ λευκή πετσέτα ….

Κι ας μη νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα!

Και να που φτάσαμε εδώ

Χωρίς αποσκευές

Μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι.

Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο

φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες

ούτε ένα κεφάλαιο να γράψεις ακόμα.

Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο

ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος.

Τζένη Σιούτη συνταξιούχος εκπαιδευτικός