Τα κλιματιστικά στο Αρχηγείο της ΕΑΤ-ΕΣΑ δεν λειτουργούσαν (ο εργολάβος δεν είχε ακόμα υπογράψει τη σύμβαση). Η αποπνικτική ατμόσφαιρα δυσχέραινε το “έργο” των ανακριτών. Οι γκεμπελίσκοι, πρωτοπαλίκαρα του (Παπαδό)πουλου ανέκριναν τους αντιφρονούντες, τον έναν μετά τον άλλον, ενώ ο ιδρώτας είχε ποτίσει τις χακί στολές τους. Από μέσα τους οι ανακριτές σιχτίριζαν την ώρα και τη στιγμή που έμπλεξαν με το καθεστώς, αντί να πίνουν τα Μάι Τάι τους στην Ψαρρού, ή έστω, ρε αδελφέ, να τσακίζουν γουρουνοπούλες με κρατσανιστή πέτσα στην Άνω Περδικούλα, μέρες που ήταν. Εντούτοις, σε εντεταλμένη υπηρεσία γαρ, Αυγουστιάτικα, έριχναν άπλετο (LED με δάνειο) φως στα μάτια των ατάκτων εργατών. Εκείνοι όμως χασκογελούσαν. Κι όσο χασκογελούσαν οι εργάτες, τόσο φούντωναν οι ανακριτές/βασανιστές.
– “Ποιόν είπες ψεύτη; Να ανακαλέσεις!”
-“Αφού είναι ψεύτης! Δεν ανακαλώ”!
-“Ξέρεις τι σε περιμένει;”
-“Εγώ ξέρω. Εσείς;”
-“Τι είπες ρε; Διακοπές πήγες; Θα πας! Κάπου μακριά και γραφικά για να βάλεις μυαλό!”
-“Α,τι ωραία!Πού;”
-“Στον Άη Στράτη. Κι όταν μετανοήσεις κι υπογράψεις δήλωση μετανοίας, μπορεί και να επιστρέψεις.”
-“Ω ρε φίλε!Ζωάρα!Ξέρετε πόσα χρόνια έχω να πάω διακοπές;Τέλεια!Πότε φεύγω;”
-“Δεν κατάλαβες μάλλον!”
-“Μία χαρά κατάλαβα. Και να του πείτε του ψεύτη πως είναι ψεύτης!”
-“Φρουροί!Πάρτε τον!Στο καράβι για Άη Στράτη!”
-“Αν σας φέρει ο δρόμος από το νησί ελάτε να κεράσω ποτάρες! Α,και να μην το ξεχάσω: ΨΕΥΤΗΣ, ΨΕΥΤΗΣ, ΨΕΥΤΗΣ!”
Και κάπως έτσι, και στον Άη Στράτη τους έστειλαν(ή και όχι),και τις δηλώσεις μετανοίας τις έκαναν βεντάλιες (ελλείψει κλιματιστικών) γιατί ΠΟΤΕ δεν τις υπέγραψαν οι “ελεύθεροι κι ωραίοι”, τι κι αν έζησαν “σε κάποιες φυλακές”. Και τα κρίματά τους πλήρωσαν όταν το αποφάσισε ο κυρίαρχος λαός και πάλι θα τα πληρώσουν και όσες φορές χρειαστεί. Γιατί άλλωστε, “η Ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα”(Καρλ Μαρξ), κι εμείς τώρα πια μπορούμε και αναγνωρίζουμε τη φάρσα και να την ανατρέψουμε πριν γίνει τραγωδία.
Ρόζα Λούξεμπουργκ μη υπογράφουσα, μη μετανοηθείσα.
