Είναι θέμα DNA η προστασία της Δημόσιας περιουσίας
Διαβάσαμε το δελτίου Τύπου του Δήμου Ηλιούπολης για την ματαίωση πλειστηριασμού σε ακίνητο της πλατείας 25ης Μαρτίου που έχει χαρακτηριστεί Δημόσιο. Διαβάσαμε για την “ισχυρή παρέμβαση του Δημάρχου” ή “την αποφασιστικότητά του για προάσπιση της Δημόσιας περιουσίας” κλπ.
Δεν αμφισβητούμε την πρόθεση, άλλωστε η παρέμβαση του στην συγκεκριμένη υπόθεση ήταν άμεση και η Νομική υπηρεσία του Δήμου έπραξε εγκαίρως τα δέοντα. Όλα βεβαίως έγιναν μετά από ειδοποίηση της Δημοτικής Αρχής από στελέχη της Λαϊκής Συσπείρωσης κάτι που δεν αναφέρεται στο δελτίο Τύπου (διαβάστε εδώ)
Παρακολουθώντας δεκαετίες το συγκεκριμένο θέμα, σχηματίζει κανείς την εντύπωση οτι όλες οι μετά τον Δημήτρη Κιντή διοικήσεις στο θέμα της προάσπισης της Δημόσιας περιουσίας “σέρνονται”.
Στο θέμα της κατοχύρωσης των “οικοπέδων Νάστου”, οι δημοτικές αρχές κάνουν αγγαρεία. Πράττουν αυτά που πρέπει να κάνουν ύστερα από πίεση του λαϊκού παράγοντα, ή ύστερα από πίεση Δημοτικών Συμβούλων η στελεχών της Λαϊκής Συσπείρωσης, (η συνέχεια της Δημοκρατικής Ενότητας της παράταξης του Δημήτρη Κιντή).
Η Ηλιούπολη δεν θα ήταν ίδια αν δεν υπήρχε η αποφασιστικότητα του Δημήτρη Κιντή, η αντίληψη του ΚΚΕ για την δημόσια περιουσία και ο τσαμπουκάς της τότε παράταξης να αγνοήσει Νόμους και διατάξεις και να μπουκάρει σπάζοντας αλυσίδες και λουκέτα στα “Ναστέικα” κτήρια και οικόπεδα. Τον δημοτικό κινηματογράφο, το κτήριο της πλατείας 25ης Μαρτίου κλπ.
Η Ηλιούπολη σήμερα δεν θα είχε τα πολυκλαδικά, δεν θα είχε το κτήριο του ΙΚΑ, δεν θα είχε παιδικούς σταθμούς σχολεία, το κολυμβητήριο και δημόσια κτήρια, αν τότε η παράταξη του Δημήτρη Κιντή μαζί με τον λαό, δεν “εισέβαλαν” στις καταπατημένες εκτάσεις. Η Ηλιούπολη δεν θα είχε σήμερα πάνω από 100 ελεύθερα οικόπεδα, “ανάσες” στις γειτονιές. Μπορεί κανείς να σκεφτεί πως θα ήταν η Ηλιούπολη σήμερα αν στην κομβική στιγμή δεν ήταν Δήμαρχος ο Δ. Κιντής; Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα υπήρχε.
Αυτά δεν έγιναν τυχαία. Αυτά έγιναν γιατί στο DNA της συγκεκριμένης παράταξης δεν υπήρχε ο συμβιβασμός, η συνδιαλλαγή, η υποταγή σε παγιωμένες καταστάσεις. Αυτά έγιναν γιατί στο DNA των συγκεκριμένων ανθρώπων υπήρχε η ανυπακοή και η με κάθε κόστος προστασία του συμφέροντος του λαού. Οι τότε επικεφαλής της Δημοτικής Αρχής προτάξανε την υπεράσπιση της Δημόσιας περιουσίας, την εξασφάλιση ελεύθερων χώρων για τις ανάγκες των κατοίκων της Ηλιούπολης.
Αυτό το DNA ενεργοποίησε τα στελέχη της Λαϊκής Συσπείρωσης να ενημερώσουν αμέσως τη Νομική υπηρεσία του Δήμου μόλις έμαθαν για τον πρόσφατο πλειστηριασμό. Την παρακαταθήκη του Δημήτρη Κιντή συνέχισαν ως απλοί πολίτες και δημοτικοί σύμβουλοι.
Η παρακαταθήκη αυτή είναι τεράστια και μοναδική στην Ελλάδα.
Αυτή την παρακαταθήκη θα έπρεπε οι επόμενες διοικήσεις να διατηρούν και να την εμπλουτίζουν. Όχι συρόμενες από καταστάσεις, όχι βαριεστημένα, όχι με διγλωσσίες, όχι με ύποπτους συμβιβασμούς και αβλεψίες. Καθαρά μαζί με τον λαό, χωρίς να εφευρίσκουν νομικίστικα εμπόδια. Χωρίς να αποφεύγουν την μάχη.
Χωρίς να κωλώνουν πουθενά.
Θ.Κ.
