Δυο διαφορετικοί κόσμοι

Ο ένας είναι σταρ του τένις, συχνάζει στα διάφορα Εκάλη clubs, και συναγελάζεται με την  high society. Πρόκειται για χαϊδεμένο και υπερπροβεβλημένο  πρόσωπο των ΜΜΕ. Πολλές φορές έχει φερθεί με αγένεια σε αντιπάλους και διαιτητές, όμως χθες σε αγώνα έβρισε χυδαία τον πατέρα και προπονητή του, εις επήκοον όλων και απαίτησε να φύγει από το γήπεδο. Αυτός κατέβασε το κεφάλι και απομακρύνθηκε, υπακούοντας στα καμώματα του κανακάρη του. Ήταν δε τόσο προσβλητική η συμπεριφορά του που δέχτηκε επίπληξη από την διαιτησία.  

Πιο παλιά ο ίδιος «άξιος» γιος είχε αποκαλέσει δημόσια, και πάλι σε αγώνα, τη μάνα του «σίχαμα» επειδή του είχε μιλήσει στη γλώσσα της, στα ρώσικα, κι εκείνη του απάντησε «έλα, θα πας μπροστά». Τι έχει την ύψιστη σημασία σ΄ αυτή τη ζωή, να έχεις γιο πρωταθλητή ή να έχεις γιο ένα σωστό άνθρωπο; Η απάντηση δικιά σας.  

Ο άλλος, είναι ένα λαϊκό παιδί, δε μεγάλωσε σε σαλόνια. Λόγω του χρώματος του δέρματός του, τέκνο μικτού γάμου Έλληνα και Αφρικανής,  βίωσε από τα μικράτα του ρατσισμό, αποκλεισμό, ταπεινώσεις. Πρώτα στο σχολείο, στην καθημερινότητά του, μετά στο γυμναστήριο. Ο πρώην ομοσπονδιακός προπονητής του, με ανενδοίαστα προσβλητική και ρατσιστική συμπεριφορά, αράπη τον ανέβαζε, ανίκανο τον κατέβαζε. Βρήκε το θάρρος και το κουράγιο και τον κατήγγειλε.

Όμως όλα αυτά που έζησε του έφαγαν τα σωθικά, πάλεψε με την κατάθλιψη και τη νίκησε και στέφθηκε Ολυμπιονίκης, επιβεβαιώνοντας τον  Μαχάτμα Γκάντι που έλεγε: «Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς». Σε όλο αυτό τον γολγοθά και στον αγώνα που έδωσε, είχε την οικογένειά του που τον στήριζε και τον ενθάρρυνε, που πίστευε σ΄ αυτόν.

Αντίθετα από τον πρώτο αθλητή, τον αλαζόνα και εγωιστή σούπερ σταρ που βρίζει με τον χειρότερο τρόπο τους γονείς του κι όποιον θεωρεί πως απειλεί το υπερεγώ του,  ο δεύτερος έγραφε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λίγο πριν κατέβει στον αγώνα: «Ποιος να φανταζόταν ότι από την πρώτη μέρα που με πήγες στο στρώμα του άλματος επί κοντώ, 20 χρόνια μετά θα πηγαίναμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες μαζί. Πατέρα σε ευχαριστώ για όλα». Οι δυο τους αμέσως μετά τον αγώνα είχαν την παρακάτω συζήτηση:

• Πατέρας: «Τι έγινε, το έχεις καταλάβει;»
• Εμμανουήλ: «Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα»
• Πατέρας: «Ούτε και εγώ, σα να είναι ένας άλλος αγώνας»
• Εμμανουήλ: «Μπαμπά έχεις γιο Ολυμπιονίκη!»

Δυο διαφορετικοί κόσμοι, φως και σκοτάδι.

Να προσέχουμε τα παιδιά μας, να μη τους επιβάλλουμε να εκπληρώσουν  τα δικά μας απωθημένα,  γιατί θα το πληρώσουμε ακριβά. Να τα στηρίζουμε και να τ΄ αφήνουμε ν΄ ανθίσουν.

Εμείς φέρουμε σε πολύ μεγάλο βαθμό την ευθύνη για το τι σόι άνθρωποι θα γίνουν.

Τζένη Σιούτη

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός