Καταγγελία του ΓΣΗ για “κατάληψη” του πάρκου ΓΑΙΑ και βανδαλισμούς (ανακοίνωση)

Η «πειρατεία», εκτός της μουσικής, σκοτώνει και τον αθλητισμό.

-Τον τελευταίο μήνα συντελείτε στην πόλη μας ένα πρωτόγνωρο γεγονός και συγκεκριμένα στο αναβαθμισμένο πάρκο « ΓΑΙΑ» δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου.

-Φερόμενη «ομάδα» τένις έχει καταλάβει μέρος του πάρκου, στήνοντας τις απογευματινές ώρες σε καθημερινή βάση φιλέ τένις και προπονώντας μικρά παιδιά, άραγε χωρίς αμοιβή;

-Συνέπεια των ανωτέρω είναι να εμποδίζεται η είσοδος και η χρήση χώρου του πάρκου στους κατοίκους, καταλαμβάνοντας δημόσιο χώρο.

-Επιπλέον, εκτιμάμε ότι εντελώς συμπωματικώς από εμφανίσεως της εν λόγω ομάδας προκαλούνται φθορές και βανδαλισμοί στην παρακείμενη δημόσια αθλητική εγκατάσταση γηπέδου τένις, το οποίο έχει παραχωρηθεί με μίσθωση στον ΓΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ.

-Ο ΓΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ προβαίνει σε αποκατάσταση των φθορών στην αθλητική εγκατάσταση με δικά του μέσα, αλλά το επόμενο πρωί, παρατηρούνται οι ίδιες ή νέες, όπως επίσης αποξηλώνεται καθημερινώς ότι υλικό, αφίσες, πανό, αντιανεμικά, πίνακες ανακοινώσεων και ότι παραπέμπει στο Τένις του ΓΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ, όχι μόνο από τον «Άγιο Νικόλαο», αλλά από διάφορα μέρη και εγκαταστάσεις στην πόλη, ενώ εντελώς συμπτωματικώς τοποθετούνται της «ομάδας» σε κοινά σημεία ή παραμένουν ανέπαφα.

-Η δημοτική αρχή έχει ενημερωθεί πλήρως και πολλάκις, αρμοδίως και επισήμως είτε δια αλληλογραφίας, είτε με ενημερώσεις από τον Πρόεδρο ή μέλη του Προεδρείου του ΓΣΗ για αυτές τις παραβατικές συμπεριφορές και φθορές, έναντι μάλιστα δημόσιας περιούσιας, χωρίς όμως αποτέλεσμα, απεναντίας οδηγούμαστε σε πλήρη αποθράσυνση.

-Ρητορικώς ερωτώντας-ακόμη μια φορά- ο Κανονισμός Χρήσης και Λειτουργίας των Αθλητικών Εγκαταστάσεων, οι προϋποθέσεις νομιμότητας, αναγνώρισης των Σωματείων, όπως και η προστασία δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας εντός μισθωμένων αθλητικών εγκαταστάσεων, έχουν κάποια αξία ή «όποιος πρόλαβε τον Κύριον είδε» και «κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα»;

-Ατυχώς, εκτός του μαζικού και του αγωνιστικού, αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι σιωπηρώς υποθάλπεται και ο «πειρατικός» αθλητισμός και παρά του ότι έχουμε ικανό «στόλο», αρνούμαστε να κάνουμε «ρεσάλτο».

-Υπάρχουν όρια; Το άδικο βαίνει προς δικαίωση; Μια φορά εμείς γνωρίζουμε τα όρια και τις αντοχές μας-«συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια»-καθώς και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας.

 

Για το ΔΣ