“Η Δημοκρατία εάλω…”
Και μετά στο κάμα, που μας λάλησε για τα καλά η ζέστη, είχαμε και τη γιορτή της Δημοκρατίας. Αποκαταστάθηκε, έτσι είπανε, η Δημοκρατία που για επτά ολόκληρα χρόνια είχε “γυψωθεί”(1967-1974), καθόσον αλώνισαν οι δικτάτορες και οι συν αυτοίς και επικάθησαν στο σβέρκο του ελληνικού λαού καταπατώντας και αφαιρώντας των δικαιωμάτων του. Κι από τότε, κάθε χρόνο, γιορτάζουμε το γεγονός.
Η Δημοκρατία στα καθ’ ημάς που είχε ξεχάσει Γυάρο, Μακρόνησο και μια αρμαθιά ξερονήσια και τόπους μαρτυρίου, όπου οι απανταχού “εθνικόφρωνες” και κάτοχοι ως εκ τούτου της δημοκρατικής αγωγής και συμπεριφοράς, όριζαν τη ζωή και εξόριζαν τους “εθνικώς μολυσμένους”. Και οι Έλληνες/Ελληνίδες τόσα χρόνια ζούσαν “κάτω από τη μύτη των φρουρών και με τη λόγχη στα πλευρά”.
Και κατέρρευσε η χούντα από τα κρίματά της, τα εγκλήματά της και από την αντίσταση του ελληνικού λαού. Έκανε το καθήκον της. Μοιράστηκε η Κύπρος και κομματιάστηκε η δημοκρατική αγωγή και η πολιτική συνείδηση.
Συνέχεια…Η αντίληψη πως ό,τι κάνουμε ή ό,τι παραλείπουμε να κάνουμε είτε ιδιωτικά είτε δημόσια συνιστά θετική ή αρνητική συμβολή στη διαμόρφωση του ευρύτερου πολιτικού μας βίου, αλλοιώθηκε ή πήρε αρνητική έννοια.
Να ενδιαφερθεί κάποιος για τα κοινά; Απεταξάμην. Να μάθει Ιστορία; “Τρελός παπάς σε βάφτισε”. Να διατυπώσει πολιτική γνώμη; “Σας ακούσαμε, δεν έχουμε άλλο χρόνο”.
Υπερέχει η πολιτική ουδετερότητα. “Μακριά από μας κι όπου θέλει ας μπει”.
Η Δημοκρατία γιορτάζεται. Με τα Τέμπη, με το pretador, με τους “αδιευκρίνιστους” και με το 41τακατό.
Βοήθειά μας. Πάντως τόσες, μα τόσες κυρίες στιλιζαρισμένες -κομμωτές, νυχούδες και “μπογιατζήδες” έπιασαν για τα καλά προσήλθαν στο Προεδρικό Μέγαρο και συνεόρτασαν για τη Δημοκρατία!
Τι να περιμένει κανείς…
“Άμα η γίδα φάει το κλαρί, λύκος θα φάει τα κατσίκια”…
Θα δούμε και χειρότερα…
Κίτσος
αποκατασταθείς δημοκρατικά.