Εκφραστικές «στοκιές». «Σας δεσμεύομαι ότι θα ενώσουμε συγκοινωνιακά την Ηλιούπολη».

Όχι, όχι δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Κοντεύουμε δυο χρόνια από τις εκλογές. Σημάδι. Όσο κοντοζυγώνουμε στη διετία, «τόσο τα σκόρδα αραιώνουν» και -λίγο πολύ- όλων το διαμέτρημα αποκαλύπτεται και γίνεται φανερό πλέον το πνευματικό τους στερέωμα. Όχι τίποτε άλλο, να, γιατί θέλουν λύση τα προβλήματα και το είπαμε και άλλη φορά, τα προβλήματα δεν λύνονται ούτε με τα μπράτσα, ούτε με κραυγές και περισσότερο ούτε και με «εκφραστικές στοκιές».

Γεμίσαμε με «γλωσσικές αμούρες» και «λεκτικά γκόρτσα» που ένθεν κακείθεν πλείστοι «απολάνε» σε καθημερινή βάση. Κι αυτοί καλά κάνουν, αφού έτσι νομίζουν πως «επιτελούν έργο». Εκείνη η ταλαίπωρη η γλώσσα τι τους φταίει; Γιατί τόση βάρβαρη σε βάρος της συμπεριφορά;

Παλιότερα είχαμε και κείνα τα «φιλοσοφικά βλίτα» που αναφέρονταν για κάθε σχέδιο και για κάθε πράξη «στο βάθεμα και το πλάτεμα της δημοκρατίας». Για τις προεκλογικές και μετεκλογικές ανάγκες η δημοκρατία μετατράπηκε σε χαντάκι που «το βαθύναμε και το πλατύναμε» ανάλογα με τις δυνατότητές μας και νομίσαμε έτσι πως λύσαμε  τις όποιες «γλωσσικές κατεβασιές» που κατέπνιξαν και κρίση και σκέψη και έκφραση και Δημοκρατία! Το καταλάβαμε; Δεν νομίζω. Η τζερτζελοποίηση της δημόσιας ζωής στα social media  μας «σαλαΐζει» και «κινδυνεύουμε να πάρουμε τα πλάια».

Και για να μην πάρουμε τα πλάγια καθόμαστε και υπομένουμε  και υποκύπτουμε  στην «πολιτική αυτή εκβαρβάρωση».

Κι αν ήταν παραμύθι μια χαρά θα ήταν. Εδώ πρόκειται για πραγματικότητα. «Σας δεσμεύομαι ότι θα ενώσουμε συγκοινωνιακά την Ηλιούπολη». Οι πάντες για τα πάντα και απαξάπαντες για «το καλό του Δήμου». Ποιος και σε ποιον να πει κάτι για αυτογνωσία ή καταπώς διδάσκει ο ποιητής. «Γνωρίζοντας τα σύνορά σου, ίσως τα ξεπεράσεις».

Εκεί που γίνεται το έλα να δεις είναι ο πολιτισμός! «Πουθενατζήδες», άντρες και γυναίκες θεωρούν πολιτιστική δράση την όποια συμμετοχή τους στα «βαρβαρικά τάμπα –τούμπα» που μηδενίζουν σκέψη και οποιαδήποτε πολιτιστική προσφορά, πρωταγωνιστές σε βάρβαρα «σκυλοτράγουδα» νομίζουν πως παράγουν και προάγουν πολιτισμό.

Κι αν ήταν για τον εαυτό τους… «ας το έπιναν με το ζουμί τους». Το θέμα είναι πως «ανέλαβαν» και διευθύνουν την όποια πολιτιστική παραγωγή. Ελεύθεροι ή δεσμευμένοι;  Ιδού το αληθινό ερώτημα…

Κίτσος ο αδέσμευτος