Άκου Στρατηγέ

(Ανοιχτή επιστολή)

Ανέκαθεν τα ελληνικά δεν ήταν το φόρτε των στρατηγών μας!

Ιδού:

«Από στρατιωτική άποψη, πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να παραμείνουμε σε αυτή την κρίσιμη φάση αυτού του πολέμου 800 ημερών.

Και γι’ αυτό είναι κρίσιμο γιατί νομίζω ότι αυτή η βιωσιμότητα που ήδη αναφέρατε, είναι κάτι που πρέπει να είναι προφανές και στο πεδίο.

Έτσι νομίζω ότι φίλοι και οι σύμμαχοι είναι για τις δύσκολες στιγμές. Πρέπει λοιπόν να τους υποστηρίξουμε μέχρι το τέλος αυτού του πολέμου και ελπίζουμε για τη νίκη.

Αλλά επειδή από την άλλη πλευρά πρέπει παράλληλα να σκεφτούμε ότι αν η Ουκρανία χάσει αυτόν τον πόλεμο, θα υπάρχουν κάποια επόμενα έθνη που θα είναι ο επόμενος στόχος της ρωσικής επιθετικότητας. Μένουμε ενωμένοι, στηρίζουμε τη νίκη της Ουκρανίας».

Τα λόγια ανήκουν σε Έλληνα στρατηγό- και αρχηγό μάλιστα-, σε (νατοϊκoυ τύπου) συνέντευξη “για την προστασία της Μαύρης Θάλασσας.”.!

Πράγματι, τα ελληνικά αρκετών στρατηγών μας κατανοούνται μόνο μέσα από ξένες μεταφράσεις. Όμως η τρικυμία δεν οφείλεται μόνο στην άγνοια της γλώσσας μας, ούτε στη περιφρόνηση προς αυτήν, μήτε στην αμορφωσιά τους, Οφείλεται στο γεγονός ότι το είδος αυτό των θηλαστικών ζει και αναπτύσσεται στα νατοϊκά πεδία, ήτοι σε μάχες κατά φυλάρχων, σε γραφεία, σε ασκήσεις, στις καφετέριες και τους καμπινέδες της “Ιερής αμυντικής” συμμορίας , παρντόν συμμαχίας” όπου μιλιέται κυρίως η αγγλική!

Εκεί τους απονέμονται μάλλον τα μετάλλια ηρωϊκών πράξεων, ήτοι τα “τσιγκάκια” που κρέμονται στις στολές τους. Καθένα από αυτά ανταποκρίνεται σε κάποια μάχη. Τα μετάλλια δε αυτά συγκρίνονται μόνον με εκείνα των στρατηγών του Βοναπάρτη, του Μυρά , του Σουλτ, του Λαν, του Νταβού κ.α! Με μόνη διαφορά ότι εκείνοι τα έλαβαν στο πεδίο της μάχης, ενώ ετούτοι στα…. “πέιπερς” του ΝΑΤΟ!

Αυτός, λοιπόν, ο στρατιωτικός, με τα “συβαρίτικα” ελληνικά του, είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η χώρα μας θα πρέπει να δώσει τα πάντα για την νίκη της… Ουκρανίας! Να αφοπλιστεί για να στηρίξει το φασιστικό καθεστώς που με εντολή του ΝΑΤΟ σφαγιάζει τους πολίτες του και με το οποίο ουδεμία συνθήκη μας συνδέει. Να δώσει τα όπλα του και το αίμα των παιδιών της. Για να νικηθεί η Ρωσία!

Δηλαδή ο στρατηγός σχεδιάζει με τους ομολόγους του στρατηγούς να κατατροπώσει την … Ρωσία!

Ρωτάμε κυρ στρατηγέ:

Πότε κηρύξαμε πόλεμο στην Ρωσία;

Πότε μας τον κήρυξε αυτή;

Πότε αποφάσισε περί πολέμου η Βουλή;

Ποιος κατά το Σύνταγμα , αποφασίζει να συμμετάσχει η χώρα σε πόλεμο;

Με ποια συνθήκη είμαστε σύμμαχοι με την Ουκρανία;

Μέχρι πού λοιπόν θα πάτε στρατηγέ αυτήν την επικίνδυνη ανοησία;

Η Ανθρωπότητα, οδεύει, αν κάτι δεν συμβεί, σε εκτεταμένο πόλεμο. Και αντί να υψωθεί ξανά Τείχος Ειρήνης , εννοείται χωρίς να βλάπτεται η άμυνα της χώρας, εσύ από το νατοϊκό γραφείο σου , ( νατοϊκοί ηγούνται του στρατεύματος, ή μήπως όχι; ), μου ζητάς να δώσω στα χέρια σου το παιδί μου! Για να το στείλεις να σκοτωθεί στα αιματοβαμμένα χωράφια της Ουκρανίας!

Για να μην χάσουν την εξουσία και τα φράγκα τους οι γνωστοί πλέον ψυχασθενείς και οι φασίστες της συλλογικής Δύσης! Για να σωθεί το δολάριο τους και το “ένοπλο δολάριο” δηλαδή, το ΝΑΤΟ τους με το αίμα των παιδιών μας! Πώς το τολμάς στρατηγέ;

Το δικό σου παιδί, αν θέλεις, να στείλεις στρατηγέ! Η μάλλον ούτε αυτό δεν πρέπει να στείλεις.

Ακούς στρατηγέ;